"Yazarlık, kelimelerle oynanan bir oyun değildir; kelimelerle maskara oyunu yapmaktır." — Franz Kafka"

Şiir > Yaşam

nostaljik

Soru

hangi sevgi senin aradığın / yaprak desenli kaldırım taşlarında bıraktığın /

üzgün

Dayak

Oturuyordu genç kadın kucağında kirli yüzlü bebeğiyle, / Kendi gibi ıssız bir köprünün

üzgün

Sen

Gizemınle gizleniyorum / cansız bır beden gibi / ben bana benzeyen ben gibi / kocaman odada

üzgün

Anne

Üşüyorum Anne, Ti̇tri̇yorum. Korkutuyor / Bu Karanlik Ve Bu Yanlizlik. Hadi̇ Sar Beni̇

nostaljik

Zaman

Zaman soluktur, / Eskiyen dünya,eskiyen ruh, / Öpüşür,eskiyerek öpüşür,

nostaljik

Hüzünlü bahar

Yılların eskitemediği fotoğraftı albümde kalan / Henüz yaşamın gerçekleri yansımamıştı çehreye

üzgün

Annem"e

Kucağında güz bahçeleri / Kolları kurdeleli akasya / Hala titrer

üzgün

Bilirmisin?

Hayatta yaşamak kadar güzel birşey varken, / Yaşayamamak nedir bilirmisin? /

üzgün

Şivem

ŞİVEM / Doğulu bir türkü söyledim sana / Şivem aklımdaydı

Başa Dön