Haklilik Uzerine

İnsan psikolojisinin derinliklerine inen bu metin, hepimizin içindeki 'kusursuz benlik' yanılsamasını ve kendimizi hep haklı görme eğilimini eleştirel bir dille ele alıyor. Fedakarlık ve iyilik maskesi altında saklanan bencilliğimizi sorgulayan, düşündürücü bir öz-eleştiri metni.

yazı resim

Herkesin kendini haklı gördüğü, hataların ve kusurların hep karşıdakinde olduğu, bizim kusursuz olduğumuz benliklerimiz ile kendi fanuslarımızda yaşıyoruz. Ben de sizim. Yani ben de hep haklıyım, siz gibi, kendi dünyamda. Ama değilim de, yine siz gibi.

En iyi ve en fedakâr insan sizsiniz, hep iyilik düşünüyorsunuz ama çevreniz bunun değerini bilmeyenlerle dolu. İyi kalmaya çalışıyorsunuz ama bu kadar kötü ve değer bilmezlerin olduğu dünyada çok zor geliyor. Ama yine siz bunun için savaşan bir "üst insan", "üst benliksiniz".

Bir şey söyleyeceğim, üzülmeyin... çünkü değilsiniz.

Belki de yardım adı altında kendinize ait olan tek bir parçayı bile paylaşmaktan hiç hazzetmeyen bencil ruhunuz, bininizden verdiğiniz bir parça ile kendini oldukça cömert ve yardımsever sanıyordur. Aslında etrafınızdaki hiçbir insana hak ettiğini vermeyen bir otoritesinizdir, ne dersiniz? Ama değildir... Etrafınız bunun değerini bilmeyen nankörlerle doludur, doğru. Bu, benlik saygınız için daha uygun bir güzelleme.

Zengindiniz ya da güç sahibi ve etrafınız insanlarla doluydu. Gücünüzü kaybedince yalnızlaştınız. Ne yazık ki meğer sadece sizden faydalanmak isteyen bencil, kötü niyetli, opportunist insanlarla çevriliymiş etrafınız. Yalnızlaşınca kızdınız, sonra kabullendiniz: “Az ve özde huzur var.” dediniz.

Kalabalığın egonuzu okşadığı, sizi güçlü hissettirdiği o dönemde de aslında "az ve öz" iyiydi ama siz kaybınızdan sonra buna inanmaya başladınız. İnsanlar o zaman da aynı insanlardı aslında. Siz, gücünüzün insanlar üzerindeki etkisinden faydalanıp kalabalıkla kendinizi daha çok değerli hissedip, belki de çok sevilmeye değer olmayan kendinizi bu sayede sevdiniz. Kişiliğinizi böyle değerli hissetmeliydiniz.

Sorun yoktu belki ama var ise de başkasında değildi. Sorun, gücünü insanlar üzerinde kullanan sizdeydi belki. Hiç böyle düşündünüz mü? Düşünmediyseniz, düşünün isterim.

Zamanınızı boşuna harcamayın; atarlı, imalı sözler... boş paylaşımlar... Boşverin. Hepimizin bir yolu var hayatta, yürüyün sadece.

Yolunuzun güzelliğini görün. Çiçekleri koklayın, portakalları dalından toplayıp yeyin, resim yapın, kitap okuyun, yazı yazın. Çevrenizden hiç eksilmeyen dostlarınızla buluşun, keyifle yaşayın.

Yargılamadan.

Yorumlar

Başa Dön