|
Bir Sana, Tek Sana, Yalnız Sana, Hep Sana...
(Murat Yüksel) 5 Ocak 2014 |
Sevgi ve Aşk |
| |
 İyileşsin diye hastane köşelerine terkedilmiş bir meczubum sevgilim, aşkının şarabında sarhoş olmuş.. Sarhoşluğum sinmiş üzerime, yalpalamam ondandır adını tesbih gibi her zikredişimde.. Bir seni görüyorum, bir seni biliyorum bu halimde.. Kimse sormuyor halin nicedir, bense her gün seninle doluyum aldığım her nefeste.. Deli gömleği diyorlar giydirdiklerine; doğrudur, benim deliliğim de divaneliğim de bir sana, tek sana, yalnız sana, hep sana.. |
|
|
Gülümseyin... Çekiyorum!
(Murat Yüksel) 12 Ocak 2014 |
Yaşam |
| |
 Hani bakıyorum da şöyle etrafıma, çevremdeki herkes o kadar mutlu ve öylesine keyifli görünüyor ki.. Sağım solum önüm arkam Polyannalarla dolu irili ufaklı.. Herkesin yüzünde ayrı bir gülümseme, şen kahkahalalar evrende yankılanmakta.. Bu durumlarda aklıma ister istemez Halil Sezai geliyor.. Diyor ya "Tuhaflık bende mi?" Ey mutluluğun pirleri, ey sır sahipleri; söyleseniz de bu çekirge kulunuz da bilse bu mutluluğun formülünü ya? Hep size hep size ayıp oluyor ama! Hani gerekirse yazın kitabını da, bakın söz çok paraya satmazsanız almazsam adam değilim icabında.. |
|
|
Aylardan Ocak, Mevsimlerden "Kara" Kış...
(Murat Yüksel) 26 Ocak 2014 |
Yüzleşme |
| |
 Gökyüzü haykıra haykıra ağlıyordu zifiri karanlığın üzerine, rüzgar aklın alabildiğince hırçın, soğuk mümkün olabildiğince keskindi.. Yakıcı bir don geçiyordu yüzleri yalayarak alenice.. Aylardan Ocak, mevsimlerden "kara" kıştı; hem gecesiyle hem de gündüzüyle.. Kendi içine ufalmış gölgeler bile pusmuştu karanlığın ardına kaçabildiğince, kaybolabildiğince.. Şehir korkmuş, şehir ürkmüş, şehir şaşkın, sus pus olmuş, bütün ışıklarını söndürmüş, bu beklenmedik öfkesinin dinmesini bekliyordu gökyüzünün.. |
|
|
| Murat'la Aşkın Mavisi ve Hayatın Turuncu Zamanları..
|
|
