Derin - Lik - Lerin Algýlanýþ
(utku demir) 2 Ekim 2005 |
Yaþam |
| |
Hep çeker sizi sanki bir koku, aþktan, sevgiden belki de mutluluktan gelen ýlýk bir rüzgar taþýr onu, diðer yandan kaynaðýný acýdan, kederden belki de hüzünden gelen soðuk bir fýrtýna doðurmuþtur... |
|
|
Ses
Yamaçlardan aþaðýya inerken
Karstik kayalara çarparak beslenen
Gittikçe bulanýklaþan
Ovaya indiðinde yorgun vaziyette
Þarýltýsýzca yataðýna uzanan
Akarsuyunkine benzer bir ses
Yýllardýr içimde kývranýyor
Usul usul dolaþýp duruyor
Kimi zaman anlaþýlmaz bir dilde
Yalnýz baþýna sanki benliðimde
Bir umut kýpýrdayýþýyla,
Yönünü çevirip herkese yaklaþabiliyor
Çýkarmak istiyorum o anlarda dýþarý
Ama o kaçmayý yeðliyor topraðýn altýna dalýyor
Israrla kabuðuna gizleniyor
Bir hüzün esintisiyle,
Yoðunlaþýyor herþeyden uzaklaþýyor
Yok etmek istiyorum onu bu fýrsatla
Ama o saklanmayý yeðliyor dipsiz kuyuya
Birilerini ya da bir zamaný bekliyor
Öylesine ivmeleniyor ki aniden
Duramýyorum önünde
Tüm setleri yýkýp geçiyor
Meydan okuyor bütün varlýðýma
Aklýma ve kalbime haykýrarak,
Çaresiz eðiliyorum gücü karþýsýnda
Batýk gemimden yükselen uðultu
Daha çýkamadan yukarýya
Vurgun yiyor derinliklerimde
Buna kýzan ses çakýyor þimþeðini
Çarpýp canýmý acýtýyor önce
Hayat dersi verircesine
Yaralarýmý iyileþtiriyor sert dokunuþu
Siyah dünyada beyazlýklarý da anýmsatýyor hafýzama
Ýþte bu ses gönlümün sevgi týnýsý
Kalp atýþlarýmdaki fýsýltýnýn ta kendisi
Bütün hissediþler onun ezgisinde gizli
Coþkulu ve ihtiraslýyken þu anda
Dingin ve coskusuz da olabiliyor
Karanlýk ya da gün ýþýðý fark etmiyor
Zaman ya da mekana baðlý kalmýyor
Geçmiþten kazandýklarýmý geleceðime taþýyor
Beni ve gerçekliðimi tümüyle yansýtýyor
|
|