|
Gecenin koyu karanlığı gibi kara gözlerinde kaybolmak ister bu yürek. Nefesinde son bulsun derim nefesim. Kan kırmızısı aşkın sararken bedenimi, ben göğsünde uyumak isterim.
Ağlamak değil bu, ama sanma ki mutluyum senden ayrı. Gözlerimde isminle ağlayan bir bulut ve ben, o bulut gibi mahzun ve kederliyim sensiz.
Özlem tahtasına hergün bir çivi daha çakıyorum. Takvimlerde geçerken ömür, ben hergün bir yaprağını koparıyorum deli ayrılığın.
Yüreğinde yüreğim buluşsun derken, koca bir ayrılık rüzgarıymış esen, nereden bilecektik?
Özlem dolu, hasret dolu bir tebessümle bakıyorum resimlerine ve öpüyorum tertemiz alnından.
Ağlıyor muyum?
Belki geceleri damlalar içime, bir de yastığımın üstüne akıyordur, kim ne bilsin?
Üzüyorum seni ey kara gözlüm, biliyorumama inan ki korkularımdan.
|
|
