Bostancý'daki evimizde otururken yaz sýcaklarýnýn baþlýyacaðý belliydi. Eþime, bu yaz da tatil yapamayacaðýz! diye serzeniþte bulundum. Haklýydým. Beþ yýldýr, koca yazý evin ön ve arka odalarý arasýnda dolaþarak geçirmiþtik. Karým, küçük bir birikmiþliðimiz var, haydi kalk gidiyoruz diye müjdeyi verdi. Ýki telefon ..yerimizi kapattý. Yaþýmýzýn ilerlemiþ olduðunu düþünerek / Saðolsun / oðlum da uçak biletlerini ayýrtmasýn mý ! Sevincime diyecek yok. Yoksa Ýstanbul-Antalya yolunu otobüsle bu sýcakta gidemezdik. Sabiha Gökçen'den Antalya'ya uçuyoruz. Yanýmýza notebook'larýmýzý da aldýk. Oysa tatilde gazete bile okumamalý insan ! Antalya'ya 65 dakikada iniverdik. Gideceðimiz yol uzun. Antalya- Adrasan(Çavuþköy), tam 110 km. Kemer'den sonra bir o kadar daha yol. Önceden bir kez daha gittiðim için Adrasan'ý biliyorum. Tatil sevinci ile yolda, otelin gönderdiði arabanýn þoförüyle konuþuyorum. Güney olmasýna karþýn hava, henüz yeterince ýsýnmamýþ. Tam bizim gibi dinosorlara uygun. Gençler gibi güneþe yatýp yanmaya gitmiyoruz. Gölgede dinlenip kitap okuyacaðýz, bütçemize göre soðuk meþrubattan birini seçeceðiz, belki yemekte bir bardak birayla serinleriz. Daha önemlisi, Ýstanbulun sorunlarýný bir çanak külü havaya nasýl serpersek öyle serpeceðiz. Sorun düþünmeyi daha yolda yasakladým. On günlük bir tatil. Unutacaðýmýzý çoktan unuttuk. Otele yerleþir yerleþmez mayolar giyildi, sahilde yerimizi aldýk. Güneþ yeterince ýsýtýyor. Ancak deniz, düþündüðümüzden de soðuk. Suya girmeyi erteledik. Havanýn ýsýnmasý ve deniz sefasýný üç gün beklemek zorunda kaldýk. Dördüncü gün, denizle tanýþtýk. Denizin serin sularýnda bütün sorunlarýmý bir güzel ýslatýp erittim. Fazla kalmadým suda. Çýkýp uzun soluklu romanýmý okuyorum. Karadaðlar dizisine inat Ýstanbulda aldýðým Karamozov Kardeþleri yanýmda getirmiþtim, onu okuyorum. On günde ancak tüketirim.
Yaþým gereði, kendimi doðaya yönlendiriyorum. Çevre, sayýlmayacak kadar çok, çiçek ve bitkiyle dolu. Begonvil'lerin rengi insanýn içindeki gerçek huzurla özdeþ gibi. Manolya, çoktan açmýþ, vereceðini vermiþ. Gündüz sefalarýnýn mavisi, Akdeniz mavisi mi desem ! bilemiyorum. Sahil boyunca gezdiðim, yolun gerisine yaslanmýþ fakirhanelerin kapýsýnda ya sarmaþýk gülleri ya hanýmeli. Mis gibi kokusuyla insana tatil sözcüðünün gerçek deðerini yansýtýyor. Sardunyalar, ateþ kýrmýzýsý. Kaldýðýmýz motelden az ileride Çavuþköy deresinin içine kurulmuþ baþka bir motelde sabahlarý kahve keyfi yapýyoruz. Derenin ortasýna kurulmuþ tahtýrevanda, basma þiltelere yayýlýp kahve içiyoruz. Herþey, bir düþ gibi. Elbet cep telefonlarý ile günü ve saatiyle birbirimizin fotoðraflarýný çekiyoruz. Hafta sonu motelimizin bahçesine (Restoran'da) Fasýl Heyeti gelmesin mi? Bu þansýmýz olmalý dedim. Neyse Fasýl Heyeti, Türk müziðinin en ölümsüz bestelerini fazla gürültü yapmadan bir güzel icra ettiler. Not: Gürültülü çalsalar inanýn kaçardým. Dayanamýyorum yüksek perdeye. Hiç gereksinimim de yok hani ! Son gün, for rent bir araba bulduk. Karým, son dileðimi yerine getirdi. Finike'ye yol aldýk. Yolda, küçüktür diye kafamýn içinde koyacak yer bulamadýðým Kumluca ilçesinin, odukça geliþmiþ küçük bir Ýstanbul olduðunu görünce çok þaþýrdým. Dönüþte mola verip dondurma yedi bizim Hatunlar. anlayacaðýnýz þirin bir belde. Finike'de park yeri sorunu yaþadýk. Denize bakan, tepelik bir yerde çaylarýmýzý içip döndük. Finike Müzesi, öðle tatiline rastlayýnca bütün sevincim kursaðýmda kaldý. Aþýrý sýcak yüzünden þöyle bir görüp tanýmýþ olduk. Son günü böyle eritip otelimize döndük. Akþam, çiçeklerin kokusunu içime çektim, böceklerin sesini kulaðýma doldurdum. Bilhassa aðustos böceklerinin konserini. Ertesi gün dönüyoruz. Evde olmalýyýz, tatili ona göre düzenledik. 12 Haziran seçimleri var. Kalýn saðlýcakla.