Bazen alıp başını gitmek istiyor insan. Bazen sevmek istiyor. Bazen sevilmek.
Bazen..
Bazen inanmak istiyor insan. Bir şeylere inanmak istiyor. İnanma duygusunu yitirmek istemiyor. Güvenmek istiyor, herhangi bir şeye işte. Yeter ki güvenme duygusunu yitirmesin diye.
Bazen hayallere dalıp gidiyor insan. Gerçeklerle yüzleşmeye korkuyor. Hayallerini daha çok seviyor, yaşamak istemiyor bazen.
Bazen, kimisi bir başkasının kollarında arıyor teselliyi, kimisi ise tek başına çekiliyor köşesine, sessiz sedasız..
Bazen geçmişine takılı kalıyor insan, geçmişinde yaşıyor adeta.
Bazen geleceği bekliyor dört gözle.
İnsan bazen sözler veriyor kendine ya da bir başkasına. Tutamıyor bir türlü o sözleri. Ya kendi gidiyor ya diğeri. Sözler ortalıkta savrulup yok oluyor.
Bazen özlüyor insan.
Bazen bekliyor, çok bekliyor.
Bazen o beklenenler hiç gelmiyor.
Bazen çok seviyor insan. Ama söyleyemiyor, bazen.
Bazen, birileri ayrılırken birileri kavuşuyor.
Bazen çok fazla gözyaşı dökülüyor.
Bazen de mutluluktan ağlanıyor.
Bazen insan teselli arıyor.
Bazen biri onu anlasın istiyor, insan.
Bazen kimse kimseyi anlamıyor.
Bazen kendinden kaçıyor insan. Bazen gerçeklerden.
Bazen, bir kadın aşık oluyor. Adam hiçbir zaman aşık olmayı beceremiyor.
Bazen, ne kadar da çok şey olup bitiyor.
Bazen derken zaman geçiyor.
Bazen..
Bazen seni özlüyorum.
İşte hepsi bu.