Dedem küçükken iki katlý bir köy evinde yaþarmýþ doðuda ailesi ile birlikte. Huzrulu bir ailenin ortanca oðluymuþ kendisi. Ýki abisi, bir kücük kýz kardeþi ve birde erkek kardeþi warmýþ benim Hasan dedemin. Her sabah uyandýðýnda çatý katýndaki odasýnýn camýndan dýsarýya bakarmýs uzun uzun. Evlerinin hemen karþýsýndaki göle bakýp bir gün önce yaptýklarýný, ve o gün yapmasý gerekenleri düþünürmüþ sorumlu bir þekilde küçük olan yaþýna raðmen. Kardeþleri uyanana kadar sürermiþ göl ile karþýlýklý bakýþmalar ve kardeþleri uyandýðýnda, dedem ve iki küçük kardeþi, abilerinin iþe gitmeden önce yaptýklarý kahvaltýnýn kendilerine ayrýlan kýsmýný yemek için inerlermiþ aþaðýya. Kahvaltý kýsa sürermiþ her sabah. Kardeþlerini giydirir, okula gidermiþ onlarla birlikte. Köye 25 dakka uzaklýktaki evlerinden okula dogru giderlerken bu yolun 15 dakikasý evlerinin karþýsýndaki gölün yanýndan yürümekle geçermiþ. Ýçine kapanýk fakat yetenekli bir çocukmuþ dedem; resim çizer ve zaman zaman da kimseye okutmamak üzere þiirler yazarmýþ.. Öðlen okuldan döndüklerinde ise üstlerini baþlarýný çýkarýp hergünkü gibi evlerinin karþýsýndaki göllerine giderlermiþ 3 kardeþ oyun oynamak için.. Anneleri temizlikçilik yaparmýþ. Para karþýlýðýnda, ne Hasan dedemin, ne de kardeþlerinin tanýmadýðý insanlarýn evlerini tertemiz yaparmýþ her gün. Temizlikten geldiginde de onlarý gölün yanýndan toplar yemeklerini yedirirmiþ onlara. Hasan dedemin doðduðundan beri o göle olan baðlýlýðý aile içerisinde hep sohbet konusu olmuþ. Fakat kimsenin mantýklý bir fikri yokmuþ o pis gölde ne bulduðu ve onu neden bu kadar sevdiði hakkýnda. Aslýnda bunu Hasan dedem de bilmiyormuþ. Ve bunu siz de bilemeyeceksiniz.

Doðuda hayat monotondur. Yapacak pek fazla þeyi yoktur insanlarýn ve çocuklarýn. Bu yüzden, okul sonralarýnda dedemin arkadaþlarý oyuncaklarýný, kovalarýný alýp yanýna gelirmiþ gölün hep beraber oyun oynamak için. Çok kýskanýrmýþ dedem onlarý, ama allahýn gölüymüþ iþte o göl, hadi gidin burdan burasi benim gölüm diyemezmiþ. Demiþ belki bi kere, bir arkadaþý göle taþ atarken, ve belki arkadaþý onu öyle bir pataklamýþ ki bir daha asla kimseye göl hakkýnda bir þey söylememeye karar vermiþ, kim bilir. Ne de olsa biliyormuþ gölün de onu sevdiðini ve birbirlerine ait olduklarýný bildiðini. O kadar çok anýsý varmýþ ki bu gölle ilgili dedemin daha o yaþta, anlatmakla bitmezmiþ. Bir keresinde sýnýfýn güzel kýzý Hatice gölün kenarýna çiþ yaparken onun poposunu görmüþ. Bu popo kardeþlerinden sonra gördügü ilk yabancý popoymuþ. O öyle bakarken dalmýþ bir þekilde o minik ve yabancý popoya -son derece masumane-, Hatice de aniden arkasýný dönüvermesin mi.

Günler böyle geçerken, ortaokulun ikinci sýnýfýna gelmiþ dedem. Ýlk dönem sona ermiþ karne almýþlar vesaire. Ýþte o 15 günlük tatil döneminde havalar o kadar soðumuþ ki, dedem yanlýzca camdan bakabiliyormus çok sevdiði küçük gölüne ve yazýn çabuk gelmesi icin dua ediyormuþ devamlý. Aslýnda soðuklar onun için bir engel deðilmiþ ama, sinüziti yüzünden annesi kesinlikle dýþarýya çýkmasýna müsade etmiyormuþ. Gene bir tatil günü dedem camdan dýþarýya bakarken, ufukta bir karaltý görmüþ hýzla büyüyen. Daha bunlar ne demesine kalmadan anlamýþ bunlarýn yollarýný þaþýrmýs bir ördek sürüsü olduðunu. Ördekler gelmiþ, gelmiþ ve gözlerinin içine baka baka dedemin gölüne konuvermiþler müsadesiz. Bu kýsa molalarýnýn sona ermesi için deliriyormuþ dedem. Tam o anda, nasýl olduysa koskoca göl donuvermiþ aniden ördeklerin ayaklarý henüz içindeyken. Dedem o kadar þaþýrmýþ ki, iki elini cama koyarak seyretmeye baþlamýþ dýþarýsýný. Tek þaþýran o deðilmiþ elbette. Ördekler telaþ içinde havalanmaya kalkýþmýþlar korkuyla. Ama donmuþ olan göl onlarýn uçmasýna müsade etmiyormuþ. Dedem de onlarýn bu telaþýný korku içerisinde izliyormuþ heyecanla alýp verdigi nefesinin buðulandýrdýðý camý arada bir silerek. En sonunda inanýlmaz bir sey olmuþ gözünün önünde, ördek sürüsü o kadar azimli bir kanat çýrpýþ yapmýþ ki, buz halindeki koskoca göl yerinden kýpýrdamaya baþlamýþ ve bir kaç hamle sonra az önce ufuktan bir karaltý olarak gelen hain ördekler ayný yöne dogru ayaklarýna baðlý koskoca buzdan bir göl ile uzaklasmaya baþlamýþ. Bu enteresan olayý ondan baþka kimse görmemiþ o an. Dedemin hayatýnda o kadar çok yer kaplýyormuþ ki bu çirkin göl, içinden kopan ve giden bu parçayý kovalamak için kapýdan dýsarýya fýrlamýþ ev halkýnýn gözü önünde. Su yerine bitki kökleri ve donmuþ çamur olan göl yataðýnýn içinden koþarak bu ördekleri takip etmeye baþlamýþ. Koþmuþ koþmuþ... Abisi onu belkide 10 kilometre uzakta bitkin ve baygýn halde yerde yatarken bulmuþ. Eve getirdiklerinde hemen sýcak battaniyelere sarmýþlar onu. O kadar çok koþmus ki nerdeyse kaslarý eriyecekmiþ dedemin. Zatürre olmuþ o soðukta o kadar çok koþtuðu icin. Ve yarý yýl tatilinin sonunda, okul artýk onun için açýlmýyormuþ. O hasta yataðýnda, gölünün özlemi ile kývranýyormuþ. Ýçinde öyle büyük bir eksiklik ve acý varmýþ ki, nerdeyse bu boþluðu doldurmak icin ona o göl kadar bir sey gerekliymiþ. Eski saðlýðýna kavuþmasý 2, 3 ay sürmüþ Hasan dedemin, ama evdeki hiçkimse ile bir daha hiç konuþmamýþ. Belki onlarý sorumlu tutmuþ bu gölün gidiþinden, belki annesi yaptýrmýþ böyle bir þeyi artýk o gölün yanýnda oynamasýn diye. Okula gitmiyormuþ. Sabahtan akþama kadar camýn kenarýndaki -dedesinin- sallanan koltugunda oturup, kimse ile konuþmadan çocukluðunu geçirdiði gölün boþ ve kasvetli yataðýna bakýyormuþ. Derken dedemin babasý artýk bu duruma bir çözüm bulmak gerektiðine ve onu bu evden uzaklaþtýrmanýn en iyi yol olacaðýna karar vermiþ saðlýðýna yeniden kavuþmasý için. Yýllar önce ailesinden ayrýlýp Antalya yakýnlarýndaki Altýgöller yöresinde otomobil plakacýlýðý yapan abisi gelmiþ dedemin babasýnýn aklýna. Evetmiþ, onu oraya yollamak en güzel hareket olacakmýþ. Aile bireylerine anlatmýþ bu fikrini ve herkes hak vermiþ aile reislerine, kutlamalar geç saatlere kadar devam etmiþ. Dedemi amcasýnýn yanýna, Altýgöller'e göndermiþler.

Dedem kýsa süre içerisinde plakacýlýk iþini öðrenmiþ ve amcasýnýn sýtrtýndaki yükü kendi omuzlarýna almýþ. Ve bu iþin varisi olmayý hakettiðini ispatlamýþ bu iþi yapamayacaðýný düsünen herkeze. Amcasýnýn kýzý ile evlenmiþ sessiz sedasýz bir düðün ile. Kendisi gibi sessiz bir kýzcaðýzmýþ bu kýz ama neden sessizmiþ anlam verememiþ hiç. Altýgöller'de yaþayan birisi neden sessiz olsunmuþ ki? Bölgenin tek plakacýsý olmuþ 34 yaþýndayken amcasýnýn ve kayýnbabasýnýn vefatý ile birlikte. Herþey olmasý gerektigi gibi ilerliyormuþ hayatýnda. Kýsa sürede pek fazla nüfusu olmayan zengin Altýgöller de pek sevilen bir insan haline gelmiþ dedem.

Fakat bir gün, ona hayal meyal hatýrladýðý çocukluðundan miras kalan bir görüntü ile karþýlaþmýþ ta uzaklarda. O zamanlar gördüðü karaltý ile ayný manaya mý geliyormuþ acaba bu havada ki koca kütle? Hemde ta kendisiymiþ. Yýllar önce çocukluðunu ve hayatta en sevdigi þeyini, gölünü elinden alan ördeklermiþ bunlar. Ve ayaklarýnýn altýndaki buz kütlesini taþýmaktan yorgun düþmüþ halde yaklaþýyorlarmýþ kendisine utanmazca ya da belki özürdilercesine. Yaklaþmýþ yaklaþmýþlar. Bir kaç kilometre ilerdeki aðaçlýðýn dibine doðru alçalmaya baþlamýþ ve gözden kaybolmuþlar. Dedem o kadar þaþýrmýþ ki, aynen çocukluðunda gölünün peþinden koþtuðu gibi koþmaya baþlamýþ o koruluðun arkasýna doðru delirmiþçesine. Evet gerçekten bo ördekler o ördeklermiþ. Nerde görse tanýrmýþ onlarý. Hiç unutmamýþ ki. Fakat bu sefer bu inanýlmaz filmi izleyen tek kiþi kendisi deðilmiþ. Bu doða üstü olayý izlemek icin bütün Altýgöller halký oraya gelmiþ kýsa sürede. Altýgölleri'in sýcak ikliminden ötürü buz halindeki göl, ördekler yere konar konmaz erimiþ ve çocukluðunun yýllar önce içinde donduðu gölün erimesiyle beraber, bütün anýlar havaya karýþmýþ dedemin yaþlara boðulmuþ þaþkýn gözlerinin önünde. Ellerini cebine sokmuþ dedem. Bir sigara yakýp etrafýna bakýnmýþ. Bu inanilmaz hikayeyi anlatacaðý kadar kudretli bir kimse göremeyince etrafýnda -belkide üþendiðinden-, çalýþtýgý dükkanýn üst katýndaki tek gözlü odasýna dönmüþ hanýmýnýn yanýna. Sessiz, kýrgýn, þaþkýn ve elleri cebinde bir vaziyette.

Ertesi günkü manþetler þöyleymiþ: "Ýnanýlmaz olay. Altýgöller yöresinin artýk bir gölü daha var.", "Altý göllerdi Yedi göller oldu.", "Ördekler uzaydan mý geldi?","Dr. Nurullah Hasýmoðlu: Bu doðanýn bir dayatmasýdýr"... Bu enteresan olay o zamanýn sýnýrlý medyasýnda uzun süre yanký bulmuþ, daha sonrasýnda da meclis-i mebusan, Altýgöller yöresinin adýný bu inanýlmaz olayla beraber Yedigöller olarak deðiþtirme fikri üzerinde çalýþmaya baþlamýþ. Daha önce örneði görülmemiþ olan bu enteresan karar tasarýsý, açýk fark ile kabul görmüþ ve böylece, yýllar önce dedeme hayatýnýn en büyük darbesini vuran ördekler -belki de bilmeden- ikincisini indirmiþler. Harfe göre sýralandýðýnda ilk sýralarda yer alan Altýgöller yoresinin, deðiþen adýndan ötürü sýrasý sonlara düþmüþ. Ve deðiþen sýradan plaka numaralarýda etkilenecekmiþ haklý olarak. Eski plakalarý yenileri ile deðiþtirmek bölgenin tek plakacýsý olan dedeme düþmüþ. Dedem gelen her arabanýn plakasýný deðiþtirmeye baþlamýþ. Her araba bir ördekmiþ belki onun için. Dolayýsýyla dedemin kendisi gibi ufak olan plakacý dükkaný tarihinde görmediði kadar iþ yapmýþ bir süre. Bu tempoya, bu anormalliklere, bu haksýzlýklara daha fazla dayanamayan dedem, iþi baþýnda vefat etmiþ. Ve onu yeni gelen gölün yanýna gömmek kimsenin aklýnýn ucundan bile geçmemiþ...