Kilim Anadolu'da yazıdır.Adeta bir hiyelogriftir.Yıllar yılı derdini içine saklayan ve yağız delikanlılar görünce içi acıyan ve de hemen çeğizini hazırlamaya giden genç bacıların yazı anlayışıdır.Her şeklin ve rengin ayrı anlamı vardır.Yeşil,murattır,aşkta karşılık bekler;mavi,umuttur;beyaz,mutluluk...siyah üzüntüyü,pembe bozuntuyu dile getirir.İşte bu da bunun kanıtıdır.Ha birde ''Al giyenin gönlü dolu,mor giyenin çoktur malı sözü vardır'''
Ben dokurum Yürük beyler anlar...
Bir gün bir Yürük Beyi,çadırının önüne atılmış bir kilim görünce yüreği sızlar.Adamlarına,
+Tez bu kilimi dokuyan kızın babasını bulun,emrini verir.Adamlar,araya sora,kilimi dokuyan kızı bulurlar.Bu,komşu obada oturan fakir bir kızcağızdır. Babasını bulur,beyin çadırına getirirler.Bey,kızın babasına,
+Senin kızın var öylemi,der.
Adam,
+Evet,bir kızım var,cevabını verir.
Bey,
+Anladığıma göre,sen kızını,istemediği biriyle evlendirmek istiyorsun.Kızın gönlü başkasında...
Adam önce şaşırır,bey bunları nereden biliyor,diye...Sonra dili çözülür,
+Doğrudur,beyim.Ben fakir bir adamım.Kızımı,malı mülkü olan zengin birisi ister.Ben de söz verdim.Kızımsa fakir bir delikanlıya gönül vermiş.İyi ama siz bunları nereden biliyorsunuz?
Bey,yerdeki kilimi gösterir,
+Bunu kızın mı dokudu?
+Evet...
+İşte onun dilinden...Sana at,deve vereceğim.Git,kızını sevdiği o delikanlıyla evlendir.Ha,kızına şunu da söyle!Kilimi iyi dokumuş.Yalnız yeşili kırmızıya az vursun.Az kalsın yanılacaktım.
İşte böyle...Kilim,onun dilinden anlayanlar için yerine göre bir dilekçe,bir mektup olur........