Şiir dediğim
nar taneli bir tan yeri
uç vermiş Tüterkaya üstünde
sihirli bir heybetle
ha ağardı
ha ağaracak...


Şiir dediğim
toprağa düşmüş tohumun endişesi
sayılarla büyüyen çocuklara adak
şuh bir azametle
ha çatladı
ha çatlayacak...


Şiir dediğim şu bizim sıra dağlar
oturmuşlar memleketler güzeline
mağrur tepeleri yağmurlu bulutlara
bir barışçı istekle
ha dokundu
ha dokunacak...



Şiir dediğim
Köroğlu'nun kından çıkmış kılıcı
çakır gözlü dağ çiçeği
diz çöküp kaynaktan içtiğim su
veya bir iki dilim ekmek
Dobruca'da
ihtiyar babamın gönülsüz sofrasında...


Galip Sertel