Halden anlamıyor işveli güzel
Yandıkça büyüyor közü neyleyim
Bir gülüşe tutsak ebed ve ezel
Dile dökülmüyor, sözü neyleyim

O masum duygular geldikçe yâda
Gönül huysuzlaşır başlar feryada
Değil uyanıkken bile rüyada
Yari görmüyorsa, gözü neyleyim

Mekânlar matlaşıp donarken zaman
Bak yine firkate dönüyor devran
Ne yapsan nafile kader bu ferman
Tahammülden aciz özü neyleyim

Koptu tutunduğum o aşk denen dal
Serencamlar şimdi birer ham hayal
Volkanlara rahmet bu kavuran hal
Okyanustan katre, cüzü neyleyim

Lakin seni sevmek bir ömre değer
Ozan Hadi’m yine haklıymış meğer
Yare giden yollar tutuksa eğer
Yokuşu neyleyim düzü neyleyim