Mýsýr da þeriat ve askeri darbe arasýnda tercih yapmak zorunda býrakýlan halk kitleleri sonu belli olmayan bir kargaþaya sürükleniyor.

Ancak biraz gerilere gidersek bu halk kitlelerinin Arap Baharý adý altýnda bir ayaklanma baþlattýðýný ve bu ayaklanma neticesinde devreye giren askeri güçlerin desteði ile kýrk yýllýk Mübarek rejimi yýkýlýrken yoksul halk kitlelerinin elinden çalýnmýþ bir devrimi de görürüz...

Emperyalizm, birçok politikacýnýn iddia ettiði gibi bu halk kitlelerinin ayaklanmasýnýn arkasýnda ki güç deðildir. Ama emperyalizm, baskýdan, yoksulluktan bunalan ve Mýsýr da ayaklanan halk kitlelerinin baþkaldýrý hareketi üzerinden kendi lehine sonuçlar çýkarmasýný beceren bir potansiyele her zaman sahip olmuþtur.

Dikkat Edelim, Mübarek de bir darbeyle devrilmiþtir. Mursi’nin seçildiði seçimde Mübareðin seçime girmesi yasaklanmýþtý. Yani Mursi hiç de demokratik olmayan koþullarda aday olmuþ ve katýlýmýn % 41 olarak gerçekleþtiði bir seçimde, kullanýlan oylarýn %55’ini alarak seçilmiþtir.

Darbelerin, toplumlarýn sosyal, siyasal yapýlarýnda yaratýðý tahribat yalnýz askeriyenin yönetimi el geçirmesiyle yapýlmaz. Nasýl bir dönem 12 Eylül darbesi ANAP iktidarýna zemin hazýrlamýþsa Mübareðin iktidarý karþýsýnda yapýlan askeri müdahale de Müslüman Kardeþlerin iktidarýna zemin hazýrlamýþtýr.

Anlayacaðýnýz Mursi, kýsa süren iktidarý boyunca ABD’ nin Mýsýr iktidarýndaki temsilcisiydi. Mýsýr da Mursi’ye karþý yapýldýðý söylenen son askeri darbe de Mursi’ye karþý ayaklanan yoksul halklarýn þerrinden(!) SÝSTEMÝ ve Mursi’yi korumak için yapýlmýþtýr.

Sokaklarý Mursi karþýsýnda dolduran milyonlar, Mursi’ nin iktidarýný sallýyordu. Bu ayaklanan kitlelerin kararlý bir þekilde meydanlarý dolduruyor olmasý sistemi de zora sokuyordu.

Kýsacasý ABD ya Mursi den vazgeçecekti ya da Mýsýr’daki sistemi tümüyle kaybedebilirdi. Ama Mursi, onu var eden ABD emperyalizmini ve müttefiklerini hiçe sayarak bizim Türkiye’deki Ergenekoncular gibi boyunu aþan iþlere kalkýþtý. Gitmemekte direndi ve efendisine karþý direnmenin ne anlama geldiðini 40 yýlý aþkýn süredir ABD nin denetiminde iþlev gören Mýsýr ordusunun kararlýðýný görünce öðrenmiþ oldu.

Mursi’nin kardeþi Tayyip Erdoðan için de durum çok farklý deðil.
Suriye’de Esad’ýn tahmin edilenden inatçý ve kararlý bir duruþa sahip olmasý…

Bu süreçte çok güvendikleri Mýsýr’da Müslüman Kardeþler yönetiminin askeri darbeyle devrilmesi…
Tunus ta El-Nahda hareketinin zor günler yaþýyor olmasý…

Ortadoðu’da Alt Emperyalist emeller besleyen AKP iktidarýnýn dýþ politikada yenilgi üstüne yenilgi almasý...

Bütün bu geliþmeler, Erdoðan’ýn Ortadoðu’da üzerinde güvenle yürüyebileceðine inandýðý zemini bataklýða dönüþtürmüþtür..

Erdoðan'ýn Mýsýr’daki askeri darbeye bu denli öfkelenip darbeyi destekleyen ABD’yi hiçe sayan tepkiler vermesi, onu var eden ana damarlarý koparmaya baþladýðýnýn verileri olarak karþýmýzda durmaktadýr . Yani Mýsýr’da Mursi nin baþýna gelenin Erdoðan’ýn baþýna gelme ihtimalinin gittikçe artýðýný göstermektedir. Kanýmca hýrçýnlaþmasýnýn temelindeki nedenler bunlardýr.

Ortadoðu’da süregiden baþarýsýzlýk ister istemez iç politikaya da yansýmaktadýr. Özellikle Suriye planlarýnýn gerçeðe dönüþmemesi AKP hükumetini dýþ siyaset alanýnda sýkýþtýrmýþ ve bu sýkýþýklýk onu içeride daha saldýrgan hale getirmiþ, sanki gücünü içerdeki baskýyý arttýrarak kanýtlama yoluna gitmiþtir.

Ýç politikadaki geliþmelere verilen sert tepkiler, muhalefete tahammülsüzlük, basýn karþýsýnda izlenen sert tavýrlar ve sansürcü yasakçý politikalar, AKP’nin dýþarýda yaþadýðý maðlubiyetin iç politikaya yansýmasýndan baþka bir þey deðildir.

Gezi Parký protestolarýnýn gündeme geldiði süreçle, AKP nin Suriye’de ve Ortadoðu’da bataklýða saplandýðý dönemin denk gelmesi bir tesadüf deðildir. Tamamýyla dýþ politikanýn iç politikaya yansýmasý sonucunda geliþmiþtir. Ortadoðu da karizmasý çizilen Erdoðan, gücünü kanýtlamak için arttýrdýðý baskýlarýyla ve dayatmalarýyla iç politikada da karizma kaybýna uðramýþtýr…

En önemlisi ABD ve onun iþbirlikçisi Türk burjuvazisi Erdoðan’ýn býrakacaðý yerden sürdürülecek yeni politik arayýþlara girmiþtir. Diðer taraftan, Ortadoðu’daki yenilgi, AKP ile iktidar koalisyonunun en önemli bileþeni Gülen cemaati arasýnda yaþanan tepiþmeyi daha da kýzýþtýrmýþtýr.

Tahminim %50 üzeri oy almýþ bir baþbakandan maðdur yaratmamak için önümüzdeki yerel seçimlerde AKP nin oy oraný %40 larýn altýna çekilip Erdoðan ve partisi cumhurbaþkanlýðý seçimine denk gelecek bir erken seçime zorlanlanacaktýr.
Çünkü bunca yanlýþ strateji ve yenilgi sonrasý iktidarýn hiçbir politik söylemi güven verici ve inandýrýcý olmayacaktýr. Halk nazarýnda bu denli güven kaybýna uðramýþ bir iktidarýn, egemenler açýsýndan sistemi tehlikeye sokmasý büyük olasýlýktýr. Ondandýr ki Erdoðan’ýn defteri, bizzat emperyalist güçler veya Türkiye’nin egemen güçleri tarafýndan dürülecektir.

Türkiye demokrasi güçlerine düþen ise bugün itibariyle Mursi ve ordu arasýnda bir tercih yapmak deðil, Mýsýr’da yýlardýr yoksul halk kitlelerini açlýða sefalete mahkûm eden bu sistemin toptan deðiþtirilmesi için mücadele eden kitlelerin yanýnda durmaktýr. Ancak o zaman ayaklanan halk kitlelerinin mücadelesi ve bu mücadele içinden çýkabilecek sonuç müsbet bir sonuç olacaktýr. Aksi takdirde ABD emperyalizminin ve Mýsýr’daki sistem koyucularýnýn yaratýðý kýsýr döngü içinde dolanýp dururuz.

19.08 2013
Salim Diyap