Kuzeyli Yıldız ,
Yine aklıma düştün ,
Kendimde zaten var olanı unutup ,
Ameleliğini yaparken hayatın.
HEY ! Parlayan ŞEY ,
Biliyorum ; görmesem de ,
Sen oradasın.
Orada olacaksın.

Anamın ölümünde de ,
Beni , sen avutmuştun.
Atamadığım , satamadığım ,
El süremediğim ,
Evimde kalan eşyalarını ;
Bir cesaret ile , koyduğumda karşı kaldırıma ,
Ve evsizler karıştırıp çıkardığında , onun sarı yün yeleğini ,
Sen fısıldadın " Metin ol , bu da geçecek " diye.

Yalnızdım , yalnızdın.
Kendi işimi , kendim yapardım.
Sen de öyle.
Ne zaman tanışmıştık ?
Sanırım ; o günlerde ben ,
Ukrayna'ya doğru bakarken.
Dedemi anıp ,
Onun sonuçlarını yaşarken.

Şimdi söyle "Yıldızım" ; HER ŞEY BU KADAR YALIN MI ?

Mustafa Ahmet Tunç CAKAR
14-10-2013 Pazartesi 21:21
"24+1 25'li şiirler şiir kitabı" ikinci şiirdir..