Yüreğimin acıyı giyindiği bir vakitten yazıyorum sana
Kulağımda hüzzam bir nota, raks ediyor dudaklarımla.. Sonra sesini duyuyorum sesimde..
Ruhumu alıp ruhuna götüren koca bir ağrı doluyor o an içimin boşluğuna
Susturmak istesem de acımı kirpiklerimde ,yüzümde konuşuyorlar damla damla.
Bitti diyorum işte bitti, belki de hiç başlamamıştı ki.
Ama bitmekle gitmek aynı şey değil ki
Neden mi gidemiyorum senden ?
Çünkü çok uzun sevdim seni ben.Aramıza giren yollar kadar,ömrümüzden giden yıllar kadar uzun...Alıştım seni sevmelere ...Bilirsin alışmak sevmekten daha zor gelir insana...Sadece çok sevseydim giderdim belki de, azalırdı sevgim yaşattığın onca acıyla,döktüğüm onca gözyaşıyla beraber...
Ben seni uzun sevdim,
kalbimle yarışan, kalbime karışan bir aşkla,
ben seni çok uzun sevdim ...
Ömürlük de diyemem bu aşka,çünkü bazı ömürler öylesine kısa ki bir nefes kadar ...Asırlık olsa neye yarar adına sen dediğim bir hayatı koca bir sensizliğin içinde yaşadıktan sonra...

Düşlerim mi umutlarım mı yaşadıklarım mı yaşattıklarım mı o uzun sevmelerin içinde beni senden götürmeyen,
hangisi dersen ...
Sen derim sevgilim sadece sen ...

Bu ilk mektup değil, son mektupta olmayacak ama
Bir gidiş daha ekleyip kalışlarıma şimdilik gitmeliyim ... Yoksa sensizliği başka türlü öğrenemeyeceğim.
Seçtiğim sadece bir kaçış içine düştüğüm acıdan
El sallasa da hüznüm mevsimsiz kalan şiirlerin arasından mısraları ağlayan bir mektupsun artık bende.
Uzat ellerini yağmurlara sözlerimi değil gözlerimi özlediğinde ...

Geçmedi ,geçmeyecek kalbim senden...Vazgeçsem de ...

03 Ocak 2014

Arzu Karadoğan