sev dedi çocuk
sev beni...


ister gök ağır olsun
ister damağında kurulmuş sofrasından
tepetaklak düşsün yağmur damlacıkları
kalbinin tahtında oturduğum
sefaletimle sev beni
gittiğin her yere seninle gelen
hüzün dolu gülüşlerinle
sev beni


ister yer sağır olsun
ister gökte asılı kalsın iskelet uçurtmalar
bırak hüznün
efkar çeken oturma odasında dinlensin
tut beni
bir kalem boyunda düşlerimin elinden tut
her ağzını açtığında
bir elma şekeri düşsün dilinden
sev beni
ne olur
zamana bırakma saçlarımı


ister hüzün kelebekleri konsun yanaklarıma
isterse acımı tarif etsin gözlerim sana
kirpiklerini yerinden kaldıran gözyaşlarımla
sev beni
gözlerinin balkonunda yalın ayaklarımla koşayım
aklının kıyılarında ruhum dörtnala koştursun
göz çukuruna düşmelerimi not alarak
sev beni


her geçen zamanı dilimleyip
onurlu noktalar vereyim avuçlarına
en son avuç çizgilerin gurur duysun benimle
içindeki tartışmalardan uzak tutarak
sev beni
yüzündeki sözlükle
bakıyorum hayata


sev dedi çocuk
sev beni
hayatın üstüne bir bitki örtüsü çekmeden
sev beni


Sevdambeyaz
S.G