Merhaba içimin dökülmüş yanı merhaba!
Hasretinin canımı yaktığı bir zamandan yazıyorum bu mektubu sana ...
Sanki bin yıldır beklemişçesine bir özlemle döküyor olsam da yüreğimi satırlara,unutmadım bıraktığın acıyı aslında...
Sana yazdığım ve seni yazdığım her mektupta, dünü bırakıp bugünü biz diye yaşamıştım ben .
Yarını düşünmeden düşünmüştüm seni .
Ne kadar uzaksan o kadar uzamıştı cümleler parmaklarımın ucunda.
Şimdi ise yakıp dilimde sözleri en kısa haliyle yaşıyorum duygularımı bile ..

Bazen gidişlerin, bazen kalışların yolu olsa da bu sevda, ben hala aynı yerdeyim ama artık aynı ben değilim.
Öylesine yoruldu ki gözlerim, gözyaşımı taşımaktan,bıraktım yüreğimi kendi haline, seni sen kadar unutsun diye...

Her gün yokluğunu kundakladım sonra yalnızlığımı .
Özledikçe sesini, geceyi uyuttum gözlerimde.
Oysa gündüzlerden sıyrılıp ne çok kaybolurdum karanlığında.
Hayallerimi, gözyaşlarımı ve bizi saklardım o penceresiz siyahında .
Bitmesin diye sevgimiz zamana bırakırdım her şeyi ...Ve zaman geçti ama biz geçemedik içinden birlikte...

Ne kadar uzun olsa da bu aşkın hikayesi, bitirmen için hep hazırdı kalbinin bir bahanesi.
Gelmek ve gitmekten başka da hiç bir anısı olmadı mazinin bizi taşıyan yaka izinde.
Ne el ele yürüyebildik ,ne bakabildik göz göze.
Ne yan yana gülebildik ne de ağlayabildik omuz omuza.
Ben sana yakındım sen ise ayrılığa.
Kader bizi bize yazmadı, ya da sen okumayı istemedin.
Ben sustum sen ise konuştun sustuklarımla ...

Adına ne denilirse denilsin bu ağrının, baş harfi AŞK diye başlıyorsa dindirmiyor çektiğini ne sustuğun ne de konuştukların ..

Söz uçar yazı kalır derler,uzun soluklu kelimelerle bu kaçıncı yazışım sana.
Ben mektuplara sığdıramazken bizi, sen sığdırdın yüzü BİTTİ satan astarsız bir HOŞÇAKAL a...
Helal olsun sana
Helal olsun sana
Helal olsun sana...

4 Ağustos 2014

Arzu Karadoğan