Beşinci Mevsim
Bir mevsim daha var bilinmeyen, adı Sen.
Bir mevsim daha var bilinmeyen.. Ne sıcak ne ılık, ne soğuk ne yağışlı. Bir mevsim daha var bildiğim, adına acısı dediğim. Yokluğu dediğim. Bir mevsim daha var bilinmeyen, adı Sen. Sabahları güneşi örtüp, ay oluyor. Geceleri ayı örtüp güneş oluyor. Ağaçlar hiç yeşermiyor. Sonbahar gibi yapraklar da dökülmüyor. Ağaçlar hiç yeşermiyor. Hiç ıslatmıyor yağmuru. Üşümüyorum mesela. Terlemiyorum. Nefes alıyor, sadece yaşıyorum. Bir mevsim daha var bilinmeyen, yokluğundan geliyor. Sen bilmezsin. Bilemezsin. Ben varlığımla sana baharları yaşatırken, sen bilemezsin bu mevsimi. Sen yokluğunda doğan güneşi bilemezsin. Oluk oluk yağmurlar akması teninden.. Sen bilmezsin. Canın acıdığında ağlar, adına duygu dersin. Yokluğunda bu mevsim çarptı bana. Ağladım. Canım yanmadı. Sadece ağladım.Tutuldum. Tutunamadın bana. Düştüm öylece fitlerden yerlere. Ani hava değişimi değildi bu, yokluğundan olgunluğa düşmekti. Bu mevsim ki duyguların kışı. Gözlerinin ilkbaharı.. Kokunun Sonbaharı.. Yokluğunun yazı.. 4 mevsim değil bu, Sensin. Sen bilmezsin. Bilemezsin. 4 Mevsim sadece havayı değiştirebilir iken, Dünyamı değiştirdi yokluğunun mevsimi. Sahi gitmek miydi sevmek? Ya kalmak? Ya kalan? Anlar? Ya hatıralar? Sahi söyler misin kalan mı aşıktır, giden mi? Biliyor musun bu mevsimi? Gözlerimin gördüğü her yer benim Dünyamdır. Bu mevsimi sadece ben biliyorum, Sen bilemezsin. Sen hiç sevmedin ki. Sevenler gider mi? Yokluğun doğurdu, beşinci mevsimi..