Her şey can derdinde sönen mum bile
Ölüm denen gerçek götürmez hile
Ateşin gözüyle bakınca küle
Yanmak neye denir anlarsın belki

Bahar olur elbet; yaz gelir dile
Kardelen kaderi çekilen çile
Zemheri eliyle değince güle
Donmak neye denir anlarsın belki

Ey yalan dünyanın yorgun hamalı
Söküğün çoğalmış urban yamalı
Neylersin seninle gelmeyen malı
Kanmak neye denir anlarsın belki

Yağmura su dersin güneşe ışık
Harama tat vermez altından kaşık
Tersine dönünce aynalı beşik
Sanmak neye denir anlarsın belki

Kibrin kıskacında kalabalıklar
Suyun ezgisiyle ağlar balıklar
Zikir’e dalınca bütün varlıklar
Anmak neye denir anlarsın belki

(Günbatımı düşleri...S...7)

Arap Kurt