Ecevit mavisi gözlerinle tanıdım şehrini
Anız yakmışlardı kekremsiydi havası
Otobüs tütün soluyordu ben eşarbını
Gecesi ayaz gündüzü şevkatin

Kamyonlar ne taşır ki buncası
Sağım uçurum solumda mahçubiyet
Duyar umarım birazdan kulaklarım
Uğultular en arkada mızmız bir çocuk
Ne uzuyor yol nede kısalıyor

Telgraf direkleri kimisi cüce çoğu dev
Asfaltta alacalı bulmaca
Düz beyaz çizgi asfalt sonra yine çizgi
Kodlanmış yüreğin okunmuyor şimdi

Alma çaremi bırak şımarayım
Dışında değil içinde buğun
Yaslandığım camı silemiyorum
İzin ver şehir senin biliyorum
Kovsan da geliyorum