Bugün dolaþmak için bambaþka hislerle yola çýkýyorum.Her zamankinden farklý bir gün gibi.Ýçimde bir boþluk hissediyorum,bir yalnýzlýk.Nedenini bilmiyorum.Havadandýr belkide...Kafamý kaldýrýp yukarý bakýyorum.Gökyüzü yaðmurun habercisi.Aldýrmýyor,yürümeye devam ediyorum,istasyona doðru.
Bir banliyö trenine binip dolaþmak istiyorum.Vardýðýmda bir garda en sýk rastlanan manzaralardan birini görüyorum.Uzak illere giden bir tren hareket etmek üzere.Bekleyenler var birde gidenler.Hep düþünmüþümdür hangisi daha zor diye.Gitmek mi yoksa gidenin ardýndan bakmak mý? Ne olursa olsun ayrýlýk acýsýnýn en sýk yaþandýðý yer burasýdýr herhalde.
Ýki sevgili var vagonun önünde.Birbirlerine sarýlmýþlar hiç ayrýlmamacasýna.Aðlýyor genç kýz.Hangisi gidiyor belli deðil.Adam teselli sözcükleri söylüyor,olmuyor...Göz yaþlarý damlýyor sonunda adamýn paltosuna.Belkide ayrýlýrken býrakýlan en deðerli hediyedir göz yaþlarý,birkaç dakika sonra artýk yanýnda olmayacak sevgiliden kalan....
Baþka bir vagon...Önünde eþini ve çocuðunu memlekete yollamak zorunda kalan bir baba.Adamla kadýn aðlýyor.Çocuk olanlardan habersiz.Hangisine sarýlacaðýný bilemeyen baba,kendilerine iyi bakmalarýný söylüyor bir yandan.Ýzliyorum bir süre.Sonra onlar gibi aðlamamak için hýzla uzaklaþýyorum.
Kalkmak üzere olan bir banliyö trenine biniyorum.Ýlk arana þey boþ bir koltuktur herhalde.Bende öyle yapýyorum.Cam kenarýndaki koltuða oturup bekliyorum.Alýþýlmýþ bir banliyö treni iþte.Üzeri yazýlmýþ koltuklarý olan,kapýlarý bozuk,kýrýk camýndan giren rüzgarla dýþarýyý aratmayan bir vagon.Kaç senelik kim bilir??Üzerinde yýllarýn yorgunluðu ...Þehrin ücra köþelerine sürgün sanki...
Tren hareket ediyor sonunda.Ýçeridekilere bakýyorum sonra.Cama baþýný dayamýþ uyuyan þu adam,kýrk yaþlarýnda.Yamalý paltosuna sarýlmýþ,üzerindek soluk giysileri gizlercesine.Oyuncaðý elinden alýnmýþ çocuk gibi,dudaklarýnda bir hüzün.Kimbilir hangi rüyalara dalmýþ?Uyandýðýnda devam edeceðini bildiði kabustan korkuyor olmalý.... Sonra arkada gazetesini okumaya çalýþan bir baþkasý.Karýþtýrdýðý sayfalarda umut arýyor sanki.Aradýðýný bulamamýþ olmalý ki okuduklarýndan hoþnutsuz. Ýki kadýn var onun önünde,biri çocuðuna sarýlmýþ.Sohbet ediyorlar.Akþam ne piþirsem tasasý olmalý konu.Sýradan ama çözümü zor onlar için.Çocuk anlatýlanlardan habersiz uyuyor.
Yüzlerine bakýyorumda,hepsinde belli belirsiz ama ayný anlama gelen bir ifade...Sanki hepsinde ayný sýkýntý ayný kaygýlar var.Nedenini bilmediðim þekilde mutsuz bu insanlar.
Tren ilerliyor hala.Camdan dýþarý bakýyorum bir ara.Yaðmur baþlamýþ.Trenin kirli camýna çarpan yaðmur damlalarý önce daðýlýyorlar.Sonra süzülüp aþaðý iniyorlar.Trendeki insanalarýn yüreklerindeki gözyaþlarý sanki yaðmur.
Tren duruyor bu sýrada.Ýnenler,binenler..Ýnsanlar farklý ama deðiþmeyen tek þey yüzlerdeki ifade sanýrým.Kalabalýklaþtý içerisi.Tren hareket ediyor ve yine dýþarý çeviriyorum gözlerimi.Yaðmur sürüyor hala.Gözlerim bu sefer yaðmur damlalarý arkasýndaki þehrin görünmeyen yüzüne takýlýyor.
Eski ahþap evlerin yanýndan geçiyoruz þimdi. Bozuk toprak yollarýnda yaðmur sularýnýn dereleþtiði,bilgisayar oyunu yerine hala gazoz kapaðý oynayan,oynamak zorunda kalan çocuklarýn olduðu sokaklar. Hýzla giderken içerideki dilencinin sesiyle kendime geliyorum.Kör dilenci yanýndaki ufak çocukla dolaþýp yardým istiyor insanlardan.Hayýr dualarý okuyor herkese.Ýnsanlarýn dikkatini çekiyor önce.Bir süre bakýyor sonra kafalarýný çevirip yine kendi kaygýlarýna gömülüyorlar.Herkesin kendine göre nice büyük dertleri var çünkü.
Tren duruyor bu arada.Ýnenler,binenler...Daha da kalabalýklaþtý içerisi.Sýkýlýyorum ve ben de iniyorum.
Yaðmu hýzýný arttýrmýþ dýþarýda,ýslanmaya baþlýyorum.Nereye gidecektim,ne yapacaktým,unutuyorum hepsini.Tren uzaklaþýrken yürümeye baþlýyorum.
Nedense bir gariplik var bende bugün.Yaðmurdan mýdýr nedir?Oysa güzel bir gün baþalamýþtý benim için.Nedir beni bu kadar hüzünlendiren,anlayamýyorum...Sabahki yalnýzlýk çöktü iyice üzerime.Gözlerimin dolduðunu hisseiyorum þimdi.Yaðmur damlalarý saçlarýmdan süzülüp yüzüme akýyor.Boðazým düðümleniyor,yutkunuyorum.Gözlerimden bir iki damla yaþýn süzüldüðünü hissediyorum sonunda.Gözyaþlarým yaðmurla birleþip göðsüme akýyor ama hiçbiri dindiremiyor yüreðimdeki sebepsiz yangýný.Neden bugün böyleyim ben?Neden aðlýyorum?Niye konuþamýyorum diye düþünüyorum....Uyanýyorum....