"...Ve hepimiz az ya da çok rüyacý deðil miyiz!" -Dostoyevski |
|
||||||||||
|
ha bir köpeði vardý, o yalaklaþýrdý Ýsmail’i görünce ve tavuklarý vardý, ona hiçbir insan sarýlmazdý, böyle güzel bir kadýn, kýz ona sarýlsa… gerçekte. Vay…bu inanýlmaz olurdu, o narin sýrta dokunmak, usul usul okþamak sýrtý, silikon kadýnýn sýrtý yumuþacýktý, çok eski anýlarýnýn birinde annesi bahçede domates topluyordu, annesi ona sarýlmýþ, “sen þurada bekle” demiþti, annesi onu sýrtýndan indirmiþti, sepete bahçeden domates toplayýp eve geçeceklerdi, o zaman mükemmel bir his vardý ortama ve annesine, onunki gibiydi ama ötesiydi kozmik biçimde, þu yapma kadýna sarýlmak ne güzeldi, bambaþka bir alemde, harikulade bir alemde nefes alýp vermek gibiydi, aklýna bir þey geldi, çok heyecandý, kalbi delice çarpmýþtý, saðýna soluna baktý. Kimsecikler yoktu, kadýnýn eteðini yukarý çekti, külotu aþaðý indirdi az. Vay anasýný… bunun vajinasý var… kadýný kendi naylonuna sardý panikle, koþarak oradan uzaklaþtý, yakýndaki evine gidiyordu rüzgar gibi bu kadýna aþýk olmuþtu, onu odasýna götürüp cinsel iliþkiye girecekti. Sabýrsýzdý. Tarlanýn içinden koþuyordu, ekin ekili tarlada, ara ara düþecek gibi olup dengesini yitiriyordu, çukurlar vardý irili ufaklý, mayýn gibi. Kestirmeydi böyle, ama tarlada ilerlemek zordu, arazinin sahibi onu görürse hiç iyi olmazdý, tarlanýn kenarýndaki yola çýktý, tarla sahibinin yeni aldýðý köpek bütün cesareti ve nefretiyle havlayarak aniden karþýsýnda bitti yýldýrým gibi, Ýsmail köpekten korkmazdý; onu kovalamaya çalýþtý, ama bu köpek ýsýracak gibiydi, çok pervasýzdý, azgýndý, az geri gidip tekrar atak yapýyordu, hýrlayarak çok yanaþmýþtý. Ve git git daha çok yanaþýyordu, genç adam daha önce köpeði okþamýþ, onunla güçlü bir sevgi baðý kurmuþtu, köpeðin silikon kadýnýn kokusunu aldýðýný, ondan haz etmediðini, onu paramparça etmek istediðini, o þeyin köpeði delirttiðini sezmiþti, ve gencin ondan korktuðunu hissetmiþ, bundan yüz almýþtý, Ýsmail ise caný gibi bildiði silikon kadýný koltuk altýnda tutuyordu, bazen iki koluyla, yön deðiþtiriyor, köpeðe tekme indirmeye çabalýyor, olmadý, ona kutunun karton ucuyla vurmaya çalýþýyordu, köpek kartonu ýsýrýp parçaladý, Ýsmail dengesini kaybetti ve yere düþtü, kutu da yere düþmüþtü, silikon kadýnýn kolu kutudan dýþarý fýrlamýþtý, köpek onu kaptý ve parçalamak istiyor, diþleriyle sýkýp sallýyordu, Ýsmail dehþet bir üzüntüye kapýldý, aðlayacak gibiydi, korkunç bir acý hissryyi, bir þey bulup köpeðe atmalýydý, yerden taþ aldý, gözleri dolmuþtu, güzelim silikon kadýn paramparça edilecekti, kol kopacak mýydý nedir, taþý indirdi köpeðe, bir tane daha, ikinci taþ köpeðin bir gözüne gelmiþti ve silikon kadýný býrakmýþtý, Ýsmail hamle yapýp yerden silikon kadýný aldý, beyaz elbisesi toz toprak içindeydi ve az yýrtýlmýþtý, köpek tekrar saldýrmaya baþlamýþtý, köpek oldukça zýt olmuþtu bu þeye, daha önce hiç görmediði bu garip þeye, onda þeytani bir þey olduðunu sezmiþti sanki, onu istiyordu, ‘onu bana vermeden yakaný býrakmam’ der gibiydi havlayýp hýrlamalarý, ataklarý, Ýsmail ile bir derdi yoktu, silikon kadýný kafaya takmýþtý, insana benzeyen bu þeyden nefret etmiþti, onu, bu ucubeye diþleriyle paramparça etmek istiyordu, bu þeyde bir adilik, bir sakýnca, büyük bir tehlike vardý, bu þeyde bir ruhsuzluk vardý, “git baþýmdan be köpek, rahat býrak beni!” diye baðýrdý Ýsmail bir taþ daha attý, köpeðin sahibinin sesi iþitildi, köpek sahibinin olduðu tarafa gidince Ýsmail hemen silikon kadýný ekin tarlasýna fýrlattý, birkaç metre öteye, köpek hýrsýný, onu sinir eden þeyi hatýrladý ve gerdi döndü, bu kez Ýsmail’e havlýyordu, ‘onu nereye sakladýn, onu bana ver?!” der gibi, önceki sahibi köpeði insana benzeyen çuvaldan yapma mankenlerle eðitirdi, saldýrý eðitimi verirdi, köpekte o anýlar canlanmýþtý, ama köpek o silikon kadýnda o eski anýlardaki mankenlere benzemeyen bir þey hissetmiþti. “La Ýsmail ne ediyorsun burada?” “Geçiyordum; köpek saldýrdý Musa amca.” “Bu amk koyduðum köpek de çok sýkýntý yapýyor ya. Geçende yoldan geçenlere saldýrdý; ama iyi köpek, hýrsýzlýk olaylarý durdu.” Köpeði çaðýrdý tuttu. “Tamam sen git, ben onu tutuyorum.” “Sen git.” “Lan yürü git bak salarým köpeði!” “Ya oturacaðým burada.” “Git baþka yerde otur!” “Tamam; ama sakýn býrakmak köpeði. Baðla.” “Orasýný merak etme.” Ýsmail, oradan uzaklaþýrken arada geriye bakýyordu.
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Ýsa Kantarcý, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |