okyanusun dibinde
bir kum tanesi gibiydik biz..
hiç kimsenin fark edemediği
ama gerçekte varolan
iki kum tanesi...
korkardık geceleri
atacak diye okyanus bizi
adını bilmediğimiz
uzak bir sahile...
ayışığı nedir bilmezdik
ta ki bir gün
acımasız iki parmak
yerimizden yurdumuzdan
edinceye kadar bizi..
oysa ayışığını görmek istemedik
çünkü bilmiyorduk
böyle bir güzelliği.
şuursuzca teneffüs ettiğimiz
bir damla oksijenden ibaretti
minik hayatlarımız..
mavilerin ve nemli yeşillerin
bizi tatmine yettiği gecelerde
kayar ve dans ederdik umarsızca
ve
biz görmek istemedik ayışığını
biz istemedik!
maviler ve yeşiller diyarını
renkli ve umarsız günahları
inan bana tanrım

gönüllü terketmedik!...