Ýnce ince bir karanlýk düþer þehrin üstüne
Bir karanlýk gökler bile çözemez esrarýný
Bense saklarým karanlýklarýmý geceye
Karanlýk olur düþerim güneþin doðmadýðý þehire
Kimse görmez içimdeki aðrýyý geceden gayrý
Ve kimse duyamaz senin kadar
Þah damarýmda atan sessiz çýðlýðý
Ve ben yeniden sen olurum
Saniyelik gel-gitlerimin birinde...
Yeniden divanen olurum
Bu karanlýk soðuk þehirde.
Caddelerinde Timur'u görürüm elinde bir kýlýç
Yüreðimi bölerken;
Bir nefes öteye gidemem sonra
Devrilirken bulutlar kuzey rüzgarý gibi gözlerime
Akýntýsýna kapýldýðým bir kýzýlýrmak olursun sonra sen
Sessizce karanlýðýmýn içinden geçip,
parçalayan kýyýlarýmý...
Ve susuz bir þekilde sana vururum, yelkenlerim inik
Erir damar damar bütün buzlarým
Hasret olur taþarým kabýmdan
Durmam bu karanlýk diyarda
Durursam yüzüðünde ölümü saklayan
Yýldýrým Beyazýt olurum...