Eski bir melodi şimdi kulaklarımda aşkın..
Eski ,sayfaları solmuş bir roman belki de..
Kim bilir belki bir bahçenin ortasına ,
Çiçeklerin arasına hapsedilen eski bir heykelcik..
Anlıyorsun değil mi?
Aşkın artık çok derinlerimde…
O kadar derinlerimde ki;
Bazen ben bile ulaşmakta zorlanıyorum…
Ama ne kadar derinde olursa olsun
Ne kadar eskimiş olursa olsun benim sevdam o….
A’sından Z’sine kadar benim sevdam…
Her santiminde gözyaşlarımın suladığı
Gönül ateşimin ısıttığı çiçekler yetiştirdiğim,
Derdine kederine her şeyine göğüs gerdiğim
Kanıyla canıyla benim sevdam o….
Sen de bir zamanlar benimdin..
O kadar benimdin ki bazen seni ben sanırdım….
Şimdi bakıyorum da ne kadar yüceymiş aşkım..
O kadar yüceymiş ki her şeye rağmen seviyorum hala seni..
Gözlerime bakmadan, ardına dönmeden
Bir çift söz söylemeden gitmene rağmen
Her şeye rağmen seviyorum hala seni….
Elimi tuttuğun ilk andaki kadar seviyorum…
Kader çıkmazında beni bıraktığın günden beri,
Belki de yalnızlığın verdiği bir sabırla
Daha çok seviyorum şimdi seni..
Hatırlar mısın bilmem ama ben hiç unutmadım
Unutamadım Akdeniz’in kıyılarındaki günlerimizi…
O zaman sen de beni severdin biliyorum..
Peki neden vazgeçtin birden bire sevmekten?
Korktun mu bu sevginin ağır yükünden?
Yoksa ben daha çok bağlanmayayım diye mi gittin?
Ayrılacağımızı bile bile daha çok sevipte
Bin parçaya bölünmememiz için mi gittin?
Niye gittin sevdiğim?
Bilmez miydin ki sensiz ben zaten ölecektim?