Suvari umutlar
ve sulh akýnýna çýkmýþ deli bir gönül
var olma telaþýnýn en son deminde
ki yitirip özveriden gayrý olan tüm serveti
yüreðimde efsunlu bir sevda
ve gözlerimde Ömer’in adaleti .
Silkinip atýversembütün öfkeleri üstümden
sonra her mevsime bir destan dökse inayetim
kavuþmanýn özlemiyle ateþe düþmüþ anýlar
suvari umutlar...

ve acý ...
korsaný olmuþ hayal ufkumun
sarýp sarmalamýþ avare sabahlar geceyi
kucaklayýp birbaþýmalýðýmý
kucaaklayýp sonra vuslata uzanan karanlýðý
kanrevan içinde kalmýþ gözlerimden dökülen her damla yaþ
ve her solukta aþký zikreden benenim
suvarin olayým yollarýnda ölemedim .

iþte tecelligahým , sevda mabetim ,
gönülde ittifak kurmuþþ hissiyat
ve seninle yaþanýr inan; Venüste, Mars’ta
dünyada seninle ranalaþýyor hayat
sar...
kollarýnla sar, kudretinle sar
firakýn baðrýnda yanan öylesi bir köz,
killenmiþ topraklardan oluþmuþ bu bedende
bir damla suya ravi yüreðim
bütün denizler sana varýr her demde
bütün nehirlerin kavuþtuðu sensin bilirim...

Suvari gönül !...
öyle bir yangýnla yanmalara doymadan
ve ýramýþlýðýn üzerine çekilen bentler
Gel hadi...
duy ki senin için davet çýkarmýþ mabetler....



Mustafa Çelebi ÇETÝNKAYA
04 Aralaýk 2003 Perþembe (15:15)