hazmedemiyorum gece yarýlarý uykumu bölüp de
içten aðlamalarýmý...
Utanýyorum boyun büküp dolaþmaktan
Ve kaçýyorum birer birer :
Anadan, kardaþ’ dan, yar’ dan ve tüm insanlardan
Ne gülmeye gücüm yeter,
Ne bir iki laf çýkar aðzýmdan
Bir aðlýyorum ,Ýnsanýn uyuduðu saatlerde saklýdan .

Oysa ;ne hayallerle sulamýþtým gençlik denen çýnarý
Oysa ; þu yalan dünyada ne umutlarým vardý .
Þimdi dakikalarý sayýyor yüreðim
               gündüzleri aðlýyor.
Çekilmez bir gam var bende baðrým kanýyor.

Bir fýrsatýný bulsam kaçacaðým buralardan
Ve bir silahým olsaydý ;
vururdum kendimi alnýmýn tam ortasýndan .
Ne bu þehirde gözüm var ,
Ne bu semti özlüyorum.
Ben her gece u saatlerde ölüp, ölüp diriliyorum
Resimlere yansýyor sahte gülüþlerim
Þu mavallaþmýþ alemde,
Dört bir tarafý herzeleþmiþ bu dünyada
melcemi kaybettim.
Þimdi sýnýr koyuyorum yaþýma;
Ve gönül, sen doðarken bahtsýz doðmuþsun :Aldýrma !...

Sükuta büründü yüreðim
Yýllar geçip gidiyor ya ben hala kaldýðým yerdeyim.
Ne mümkün bir adým yol kat etmek
ve ne mümkün ; beni yar’ sýz koyan felek !
söyle, yakýþýr mý bana seni affetmek ?

Biteviye umutsuzluklarýma durak olmuyor
Her lahzada doluyor gözlerim
Hala hatýrýmdan çýkmamýþ ; ben çocukken de gülmezdim.

Hazmedemiyorum iþte hazmedemiyorum
Bayramlarda çekilip de bir köþeye saatlerce aðlamayý hazmedemiyorum.
Gülüp geçiyor dostlar bana
Dostlar ; dost olamýyor bana.
Sel gibi akýp gidiyor çileler
Ve sel gibi boþalýyor göz yaþlarým
Hazmedemesem de aðlarým .

Felaketi bu olsa gerek umutsuzluðun
Doðmasaydým ; belki daha mutlu olurdum .
Þimdi neyime benim deli sevdalar
Ben acýlar imparatoruyum Çelebi’ yim
Bu yürek hem hazmedemez, hem aðlar ...

Mustafa Çelebi ÇETÝNKAYA
08 Mayýs 1999 (23:40) Kayalar