BUKOWSKİ MUCİZESİ _ 2

- AŞKIM
-AŞKIM

Bukowski ve kadın. İlk kez elleri birleştiğinde gözlerinde ışıltılarla bakıştılar.Bukowski sevdamsın, karımsın, benimsin derken kadın yıllardır duymak istediklerinin hazzını yaşıyordu. Kadın destanımsı sevdanın varlığını içinde yaşatmanın coşkusuyla sarıldı , bir daha sarıldı. Acısı olan yıllanmışlığını, Bukowsk'inin toyluğunu düşünmeden.
Bukowski sahiplenmenin erkekliğini sunarken kadın onu karşılaştırmaktan vazgeçmiş sadece yudumluyordu. Kadın seviyorum junıor Bukowski' yi seviyorum diyordu.
Bukowski kadına gelmeliyim, evinin erkeği olmalıyım diyordu.Ben, yalnız benimle olmanı isteyenim, ben paylaşmayı bilmem vermelisin herşeyini bana diyordu. Kadın inancına ters düşen bu acelenin nedenini sorguladı anlıkta olsa.
Bukowski giderek daha az sevda sözcüklerine sığınıp maddenin sahipliliğini vurguluyordu.Kadın inatla, sevdiğim adam yanlış düşünüyorsun diyordu kendi kendine. Yalan ve yanlış.Kadın yıllarca bunlardan kaçtığını söylememişmiydi Bukowski' sine.
Sevdanın düşlerinden uyandırıyordu giderek Bukowski kadını.Kadın şaşkındı ve sendelemeye başlamıştı.Sevgi denen tüm hazinemi verdim nedir bu isyan diyordu erkeğine.
Bukowski gelirsizliğinden kaynaklanan çözümsüz borçlarından dem vurdu kadına.Yardım etmelisin , çözmelisin benimle birlikte dedi kadına.
Kadın sustu. Kadın inatla, doğru değil dedi çapraz düşünceleri için.Kadın an geldi utandı an geldi hırslandı.
Yaşam rengini değiştiren bu genç adama açtığı sevgi kapısından sunduklarını düşündü.Onlar sadece iç bedenindeki sevgileriydi.Bukowski anlamsız baktıkça, kadın geri dönmelisin dedi kendine.
Gerçeği görmek istemedikçe, onu iteledikçe o canavar hep karşısına çıkıyordu kadının. Yaşını düşündü, bir daha düşündü.Bukowski'nin yaşınıda aldı belleğine.İşte yanlışın dedi.Yalansız yanlışın.
Bukowski artık amaclarına ulaşamayacağını anlamış ve kadına sebebi çöpe atılabilecek sermayesini sunuyordu.YALANCISIN KADIN!.
Duymadığı, hiç duymayacağını bildiği kelimeyle yıkıldı kadın.Sevgili Bukowski; ne yazık yaşamımda olanları bildinde olmayanları bilemedin dedi.Yalan önce analığıma sonra dostlarıma ve tabiki bana yapıştırmadığım tek gururum, sevgimden başka diyordu kadın gözlerindeki yaşları silerken.
Bukowski, sefil Bukowski böyle olmamalıydı hikayemizin sonu . Çehresi sevgiyle gülen kadına, jıgolo arayan zavallı yaratık gözleriyle bakmamalıydın.
Kadın gülümsedi yaşlarından arındıktan hemen sonra.Ben yaşamında en zor alabileceğini vermiştim zalim Bukowski diyerek.SEVGİNİN GÜCÜ' nü.
İçindeki yanlışın acısıyla başını yukarı kaldırdı kadın.Minik elleriyle Bukowski ' sinin ardından dökülen gözyaşlarını silerek.Gökyüzüne, yıldızlara baktı.
-TEŞEKKÜRLER SEVGİLİ DOSTLARIM dedi kadın.