Teknoloji geliştikçe hayatta hızlandı. Hayat hızlandıkça anlar daraldı. Sıkıştırılmış zaman içinde sararmaya başladı insanoğlu. Teknolojinin gelişmesi insanı ütopik bir dünyaya salarak “ışınlanma” fantezisi üzerinde yoğunlaştırdı. İster istemez bu gelişmenin hayatı kolaylaştıracağı düşünüldü. Ama tam tersine artan stresle beraber zaman küçüldü. Bir mekandan bir mekana daha çabuk ulaşıldığı doğru ancak hız, beklentilerin de çoğalmasını arttırdığı için streste kaçınılmaz bir sonuç oldu. Hayat hızlandıkça zamanımız daraldı.

Hız sadece stres yaratmadı. İronik bir şekilde bazı insanların (özelliklede genç erkeklerin) stres atmasını sağladı, sağlıyor da. Bu teknolojik gelişim ataerkil bir dünya üzerinde gerçekleştiği için hız ister istemez erkeklikle özdeşleştirildi. Bunun en güzel örneklerini sokaklarda arabalarıyla yarışanlar bize gösteriyorlar.

Bu denememde hızın erkeklikle nasıl iç içe geçmiş olduğunu tartışmaya çalışacağım için yukarıdaki giriş bölümünü yazma ihtiyacı hissettim. İnsanın tıbbi ve fiziki özelliklerini detaylı bir şekilde anlatmak benim alanıma girmediği için ve hata payımın da bulunabileceğini düşündüğümden, erkeklerin yapısına çok az değinmek istiyorum. Yumurtaya doğru ilerleyen spermler birbirleriyle kıyasıya yarışıp, birinci olmak için canla başla hareket ederler. Nihayetinde, yumurtaya sadece bir tanesi ulaşır. Sokaklara geri döndüğümüzde gördüğümüz şey sizce aynı manzara değil midir? İki araba veya daha fazlası sokak tabiriyle “kapışırlarken” yumurta yoluna bırakılmış spermlere benzemiyorlar mı? Buradan yola çıkarak, şunu söyleyebiliriz diye düşünüyorum: sokaktaki durum yumurtaya ulaşma arzusunda olan erkeklerin kendilerini dışarıda tatmin etmeleridir. Elbette ki, bunu bilinçli yapmıyorlar, zaten ataerkil toplumlarda da erkek altta kalmamak, hep lider konumunda olmaya çalışmak, öncü olmak, hakarete uğramamak, başkalarının yanında mahcup duruma düşmemek için gizli bir çaba içindedir. Ancak sokaktaki durum bu gizliliği su yüzüne çıkartmaktadır.

Bu yarış esnasında yoldaki diğer araçların umursanmaması, durumu daha da derinleştirmektedir. Sadece “ben” diyen ve ölümü pahasına önde olmaya çalışan şoför bu açıdan bakıldığında da yukarıdaki benzetmeme uygundur. Eğer yarış sonunda galip gelinemediyse o şoförün yaşadığı hüsranlık ve eziklik, içten içe “artık ben yokum mahvoldum” gibi duyguların esareti içine girer. Neredeyse ölüm kalım meselesiymiş gibi yapılan yarışlar bu açıdan da benzetmemle uymaktadır: sperm ya yumurtaya ulaşır ve orada can bulur, hayat bulur, ‘kazanır’ ya da ulaşamazsa kaybeder, ölür, yok olur veya mahvolur.

Spermlerin ve sokaklarda, caddelerde yarışan insanların bu hızlı hayatı birbirleriyle paraleldir. Yalnız, gelişen teknoloji erkekte spermin kalitesini azaltırken öte yanda aynı teknoloji sokaktakilerin zevkine zevk, gücüne güç katmaktadır.