BU KILIBIKLIK MI

Öyle iki de bir üzerine basa basa söylemeye lüzum yok: benim nasıl bir erkek olduğumu, karıdan korkup korkmadığımı bilenler bilir. Şu insanlar çok acayip yaratıklar vesselam, öküz altında buzağı arıyorlar. Hiç öküz altında buzağı aranır mı? Aranmaz ama sen gel de insanlara anlat bunu.
Karımla beni geçenlerde telefon kulübesinde görmüşler. Güya karım beni tekmeliyormuş. Vallahide, billahide yalan. Diz kapağıma sinek konmuş
karım da onu kovalıyordu. Görenler durumu yanlış anladıkları için hemen anneme koşmuş, 'Sizin gelin oğlanı telefon kulübesinde tekmeliyor' demişler. Bununla da kalmayıp, pazarda alış veriş yaparken elindeki hıyarla kafama kafama vurasıy mış, herkes bizi seyredesiy miş. Dedim ya hepsi yalan. Şu gün olmuş aramızda kavga etmiş değiliz. Bunları nasıl, nerelerinden uyduruyorlar anlamış değilim. Ben çok hoş görülü, sakin bir adamımdır. Hiç sinirlenmem. Karım biraz sinirlenecek olsa 'Aman karıcığım sinirlenme, tansiyonun fırlayacak, şekerin düşecek, gözlerin kararacak sakin ol' derim. Canı tokat atmak filan isterse bunu açık açık söyler ki dayak oyunu oynamak istediğini anlayayım. Yalancıktan önüne diz çökerim. Önce sırtıma biner. Düşmesin diye çok dikkat ederim. Odanın içinde dünya turuna çıkmış deli danalar gibi dolaşır dururuz. Kamçı niyetine kullandığı deyneğini sırtıma vura vura gezeriz. Şimdi Allah var eli çok hafiftir. Bu güne kadar hiç bir yerimi çürütüp morartmadı. Tüm evliliklerdeki gibi ufak tefek sürtüşmeler bizde de oldu, ama hiç bir zaman can yakıp hatır incitmedik...
Geçen gün aniden sırtıma atlayınca boş bulundum, ayağım kaydı, iki seksen uzandık yere. Karım çok sinirlendi. Gözleri irir iri açıldı, ağzından salyalar saçarak ayağa kalkmasıyla üstümde antreman niyetine tepinmeye başlaması bir oldu. Sevgisini göstermek için hep böyle yapardı zaten. Hayalarımı ve yumurtalarımı elden geldikçe muhafaza etmeye çalışıyorum ki bir kaza filan çıkmasın. Karım üstüme çıkmış sakinleşmeye çalışıyordu ki bu arada teyzem geldi. Manzarayı görünce başladı bağırmaya,
'' Siz manyak mısınız? Ne yapıyor sunuz? Kudurdunuz mu?'' Beni oracıkta unutup girdiler birbirlerine. Bayağı boksörler gibi sağlı sollu kroşeler peşpeşe inip kalkmaya, yolunan saçlar havada uçuşmaya başladı. Varlığımı hatırlatmak amacıyla '' Yav yapmayın etmeyin!'' dediysem de aldırış etmediler.
Teyzem tutturmuş ''Karın seni dövüyor, sen hiç utanmıyor musun?'' diye. İftirası hemen hazırdı, stres atmak diye seyden hiç haberi yok zavallının. Gerçekten kavga etsek ben karıdan sopa yermiyim hiç. Karıya ayaklarımızı yıkatıp suyunu içirtmesini de, sırtından sopayı, karnından sıpayı eksik etmemesini de biliriz. Anadolu erkeğiyiz evelallah. ''Teyzeciğim sen yanlış anladın, biz şakalaşıyorduk. Allah şahit, inanmazsan ona sor!'' 'Teyzem Nuh' diyor, 'Peygamber' demiyor. 'Eğer bunları ablama, enişteme anlatmazsam insan değilim'' diye söylenerek kapıyı çarpıp gitti. Biz de kaldığımız yerden devam ettik oyunumuza...
Hiç unutmam bir defasında kaynanamla karım beni kavga konusunda eğitirlerken nerde var nerde yok Annem gelmez mi? Zavallı Anneciğimde bir feryat, bir feryat ki sormayın. Sesi ortalığı yıkıyor. Beni öyle yerde sürünür vaziyette görünce sopa yiyorum zannetti. ''Tuu senin erkekliğine karıdan sopa mı yiyorsun, sen hiç babandan görmedin mi!'' diyerek o da teyzem gibi kapıyı çarparak gitti. Oysa biz kavga hususunda ders çalışıyorduk. Ayrıca ben kılıbık filan da değilim. Safkan Anadolu erkeği karıdan sopa mı yermiş? Yani karımın canı sağolsun benimle şakalaşırken hiç şansı yok.
Babam ''ben o itin evine gitmem karısını ...şetsin de
..... içsin!'' diyormuş. Teyzemle annemin dolduruşuna geldiği belli. Elime sopayı alıp, neren ister neren istemez edebiyatı yapacak değilim ya!. Annem de, Babam da, Teyzem de bizi yanlış anlıyorlar. Sanıyorlar ki ben karıdan korkuyorum. Durum hiç te öyle sandıkları gibi değil oysa. Biz çok medeni bir aileyiz. Uyumlu bir evliliğimiz var. Daha evliliğimizin birinci ayından itibaren aramızda huzursuzluk çıkmasın diye iş bölümü yaptık. Bu anlaşmaya göre: çamaşır, bulaşık, yemek, temizlik bana : çarşı pazar işleri de karıma düştü. Herkes işini bilmeli ve işini yapmalı. Eşimin kalbini kırmamak için olağan üstü çaba harcıyorum. Muhabbet esnasında bile daima alçak sesle konuşuyorum. Söylediklerini iyice dinledikten sonra cevap hakkımı kullanıyorum. Yirminci yüzyılın sonunda eli deynekle gezecek kadar da kaba değilim yani. Ama bu hassasiyet ve nazikliğim hep yanlış anlaşıldı. Beni karıdan korkuyor sandılar. Hatta daha da ileri gidip korkudan altımı ıslattığımı bile söyleyenler oldu. Sanki sözüm ona altımı kontrol etmişler.
Geçen gün merdivenleri silme sırasının bizde olduğunu unutmuşum. Karım çarşıdan döndüğünde farkına varmış, birazda sinirlenmiş. İçeri girer girmez sordu. Ben de morali bozulup, tansiyonu fırlamasın diye ''Öğleyin temizledim'' dedim. Karım ''Lan bu nasıl temizlik, etrafı bok götürüyor'' dedi ve mutfağa gitti. Biraz sonra elinde 'Merdane' denen odunla geri geldi. Acaba o odunla ne yapacak diye düşünürken birden kafama kafama yapıştırmaya başladı. Karşısında aslanlar gibi esas duruşa geçtim hemen. İstemediğim halde can havliyle biraz bağırınca sesimize komşumuz Emine hanım geldi. Beni karımın elinden aldı. Ama eşeklik bende: insan hiç merdiven sırasının kim de olduğunu unutur mu? Ama gene de sağolsun karım hoşgörüyle karşıladı olayı ve fazla ceza vermedi. Beş - on merdaneyle sıyırdık işi. Kurban olduğum Allah benim ömrümden alıp ömrüne katsın. Elleri dert görmesin. Elini attığı taşlar altın olsun.
Şimdi size sorarım: Kibarlık, Efendilik suç mu? Bu KILIBIKLIK MI ?