Babamı İstiyorum Başka Bir Şey Değil...


Dimağımda kanter olmuş
Bir vurgun
Ve zihnimde,
Beni oyun bahçemde karşılayan
Barut kokusu.
Adına mavi ismini kondurduğum
Gri göğüm...
Topuma vururken parçalanan ayağım
Uçurtmamı biçen ve gölgemi bürüyen
Ve ömrümü
Ve çocukluğumu silen
Ölüm uçağı...
Ah....
Bayram meydanlarında
Öpülemeyen eller ve babasızlığım...
Babasızlar kentinin
Ağlayan anneleriyle titreyen kubbesi
Ah...
Benim kentimin kubbesi eğri...
Benim kentimin kubbesi kentimin geçirgen
Benim kentimin kubbesi omuzlar üstünde
Benim kentimin kubbesi fatihalık
Benim kentimin kubbesi iyidir,iyi bilirdim.

Kentimi eller üstünde uçurdular
Bir gece gizlice
Kapkara bir bulutla taşındı sokağımdan
Çocuksu yanlarım
Ve tüm babamlı hatıralarım
Bir oldu bittiye gitti her şey.

Bir gece evimin duvarında
Kirli el izleri
Bir gece evim,in ortasında
O karanlığın pencereye dönük noktasında
İşte tam orda
Soğuk taşlar üstünde
Kelepçelenen ve boynu ezilen babam
Çamurun bile aklayamayacağı postallar altında.

İşte böyle girdiler evini yıktılar
Tarihin
Bastılar evini
Ali de Muhammed’in yerine geçmişti oysa
Babamda filistinin yerine geçmişti
Gökkube artık başımıza vurmuştu
Babamın bilekleri yorulmuştu
Babamın parmakları kırılmıştı.
Bir gece babam giderken
İsli sokağın düşmüş bedenlerle
Örtülü ayrımına
Gökkubbe yıkılı verdi
Gökkube dağılı verdi orta yerinden.

Enkaz altından yükselen
Bir çığlığım şimdi ben

Üriydu ebi(utanın)
Üriydu ebi(utanın)
Üriydu ebi(utanın)