Susmalıydım gece ayaza düşmeden.
Ruhum üşümezden evvel susmalıydım.

Ne zaman konuştum düştü avuçlarım.
Ne zaman konuştum virdini tövbe etti yalnızlığım.

Çocuktum, toydum, açtım, aşıktım,
karasızdım, susuzdum.

Bir dere kenarında kaldı çocukluğum.
Dere çağıltısında öğrendim bağırmayı ve isyanı

Ve ne zaman bağırdımsa büyüdüm.
Ne zaman bağırdımsa doydum.
Ne zaman bağırdımsa azaldım.
Ne zaman bağırdım, karar verdim.
Ne zaman bağırdımsa kandım…

Sukuta doğru

Yandım

Yandım

Yandım…

ZEYNEP GÜNAY