Ulaşamadığım nokta...

İçimdeki sevgiyi aslında sana defalarca dile getirmeye kendimi sana kendimce ifade etmeye çalıştım..Kimi zaman çocukça kimi zaman tereddütleri olan bir yetişkin edasıyla ama her defasında içimdekilerden gayet emin bir tavırla sana seni sevdiğimi dile getirdim...Ama bir yerlerde tıkanıyor yolum,istediğim cevabı duyamıyorum..Sana ulaşamıyorum,ulaşmaktan kastettiğim derinlerinde bir yerlerde sana ait çok özel bir yer var ve ben oraya bir türlü dokunamıyorum...Etrafı dikenli tellerle çevrili,özenle korunmakta olan küçük ama potansiyel olarak çok değerli bir noktadan söz ediyorum...Aramızdaki her neyse, senin ya da benim için her ne ifade ediyorsa orada saklanıyor..Bütün gayretime rağmen bir türlü güneşi çeviremiyorum o karanlık köşeye...Bazı geceler sanki ayın o titrek ışığını üzerine denk getiriyorum gibi gelse de olmuyor işte olmuyor...Hala karanlık hala korunmada hala ulaşılmaz..Kim bilir belki de beni ayakta tutan güç oradan geliyor...Kim bilir belki de sana olan düşkünlüğümün kaynağı da o gizli saklı köşeye ulaşma umudu olabilir...Kim bilir? Her ne olursa olsun bu seni sevdiğim gerçeğini hiçbir zaman çıkmaz sokaklara sokma gücüne sahip olamıyor...Seni seviyorum diyebiliyorsam inan bana bu yine de benim gücümden kaynaklanıyor...Korkmadan,ürkmeden,bu adamı seviyorum ben diyebildiğime göre bu sadece benim sana olan sevgimdeki yıkılmaz surların gücünü ispatlıyor...Sen istediğin yoldan gidebilirsin seni durdurmamın mümkün olmadığının farkındayım,ve inan bana bu hiçbir zaman beni umutsuzluğa düşürmüyor...Çünkü biliyorum sen gitsen de ben bu sevgiyle mutlu olmaya devam edeceğim tıpkı şimdi yaptığım gibi...Çünkü beni mutlu eden kavram sen değilsin aslında senin bana tattırdığın bu mükemmel sevgi...Bir kere tattım ve çok derinlere sakladım, o zaman sen gitsen de fark etmeyecek kalsan da...İşte bunu bilmen için sesleniyorum yazılarımla güzel yüreğine,yaşanabilecek dolu dolu günler varken ve bu günleri gerçek anlamda dolu dolu yaşayabileceğimize dair bir inancımız varken bunu ertelemeyelim..Geçen hangi anı kim geri getirebilmiş söyle bana,kimse...Bunun için akıp giden şu zaman kavramını hiç olmazsa hakkıyla akıtalım..Yaşamın hakkını bize helal etmesi için gülümsemek lazım bu güzel yaşama,sevmek lazım,beraber olmak,paylaşmak...Yoksa affetmez yaşam bizi,kara listesine bir yazdı mı çok zor bir daha gün ışığına çıkması... Bütün bunların derinlerinde yatan ne aslında biliyor musun? Bütün bunları yazmama ve bu isyana beni teşvik eden şey seni seviyor olmam..Çünkü bu sevgiyi sana da yaşatmak istedikçe ve senin o güzel ruhundan ayrı kaldıkça bu benim enerjimi azaltıyor... Ben duygusal bir insanım,gücümü duygularımdan alırım ve eğer o duygularım artık birisini sevmeye adanmışsa ve bu sevgiyi onunla dilediğimce paylaşamıyorsam işte o noktada benim de verimim azalıyor...Söyleyecek sözüm varsa da yok oluyor...İfade gücümü yitiriyorum...Tüm bunlar da bana gerçekten zarar veren yan etkileri sevginin...Çünkü ben sevdim mi SEVMEK istiyorum,sevdim mi SEVİLMEK istiyorum,bu oyun tek kişilikte oynanmıyor değil yeryüzünde ama ben oynadım mı hakkıyla İKİ KİŞİ oynamak istiyorum...Sabırla bekliyorum.. Senin beni çözmeni,neyle mutlu olup olmayacağımı fark edip ona göre sevmeye karar vermeni bekliyorum...

Israrla ,inatla,delicesine,çocukçasına,Sihemcesine seviyorum seni.........