 |
 Anasayfa |
| Son
Eklenenler |
| Forumlar |
| Üyelik |
| Yazar
Katılımı |
| Yazar Kütüphaneleri |
 |
|
1 Ocak 2005
Sonbaharım
mehtap inan
| Neden sanki amaç için yazmalıyız içimizden geçen her bir yağmur damlacığı gibi kimi zaman berrak kimi zaman da toza dumana bulanmış duygularımızı? |
|
Sonbaharın gelişiyle mi aydınlanır insanın bazen yüreği? Uzun zamandır almıyordum kağıdı kalemi elime nedense hep sonbaharda veya kışa girerken anımsıyorum hatıralarımı, bir kağıda döküyorum hepsini amaçsızca! Neden sanki amaç için yazmalıyız içimizden geçen her bir yağmur damlacığı gibi kimi zaman berrak kimi zaman da toza dumana bulanmış duygularımızı? Bense yazmanın nasıl bir şey olduğunu daha çok küçük yaşlarda biliyordum. Kendimle belki de tanışmam benim kendimi anlattığım yazılarımda olmuştu; kimi zaman buruşturup attığım kağıtların arasında buluyordum kendimi kimi zaman da herkesin okuduğu meşhur kitaplarda, kitap okumayı seviyordum ama hiç bir şey yazı yazmamdan üstün gelemiyordu, tıpkı şimdi olduğu gibi…
Satırların arasında kaybolup gidiyorum, tıpkı eskisi gibi! Zamanın nasıl geçtiğini anlamıyor insan yazı yazarken, belki de anlamak istemiyor! Bir bakıyor akşam olmuş veya sabah! Bense genelde sabahlar olsun istiyorum hayatımda, sabahlar olsun neşeyle, sevinçle uyandığımız, ne dünden kalmış çözemediğimiz problemlerimiz ne de haftanın yorgunluğu olsun sabahın serinliğinde, bir de kuşların sesi eklenmeli bu neşe dolu sabaha tıpkı çocukluğumuzda olduğu gibi neşe ile uyanmalı insanlar. Hiç unutmuyor insan çocukluğundaki o güzel anıları; nasıl unutulabilir ki! Meşe ağacının başında oynanan oyunlar nasıl unutulabilir ki, çamurdan yapılan yemeklerle süslenen küçük evcilik oyunları! Hele gecenin ürkütücü karanlığında hiç kimseye aldırmadan oynanan saklambaçlar! Sonra sabaha kadar deliksiz bir uyku ve yine kuş sesleri arasında yeni bir sabaha günaydın demek… Kaç kişi unutur bu sabahları? Ama kim ne derse desin unutuyor insan, bu kargaşanın içinde kendisini bile unutuyor…
Şimdi nerdeyim, ne yapıyorum kendim bile bilmiyorum desem yalan olmaz, başka bir alemdeyim şu anda, bambaşka… Sevdiceğimse çok uzaklarda, biliyorum beni düşünüyor ama bu bambaşka şimdi! Şairin dediği gibi; uzaktan sevmek olmaz gel yakına, yakına…
|
Söyleyeceklerim var!
Bu yazıda yazanlara katılıyor musunuz? Eklemek istediğiniz bir şey var mı? Katılmadığınız, beğenmediğiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düşündüğünüz bilgiler mi içeriyor?
Yazıları
yorumlayabilmek için üye olmalısınız. Neden mi? İnanıyoruz
ki, yüreklerini ve düşüncelerini çekinmeden okurlarına açan yazarlarımız,
yazıları hakkında fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloğa geçebilmeliler.
Daha önceden kayıt olduysanız, burayı tıklayın.
|
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
Yazarın deneme ana kümesinde bulunan diğer yazıları...
| |
Kordon'dan Esintiler
|
Yazarın diğer ana kümelerde yazmış olduğu yazılar...
| |
Sensizlik [Şiir]
|
|
|
|
Benim doğuşum öykülerimle ve öykülerimin doğuşu düşlerimle gerçekleşti. . .
Etkilendiği Yazarlar:
yaşar kemal, özdemir asaf...
|
|
bu
yazının yer aldığı
kütüphaneler |
|
|
|
|
