Onceleri evde hep yalniz kalmayi isterdim.ama bugun yalnizlik nefesimi kesiyor.hicbir ses duymak istemiyorum.isik gormek istemiyorum.sanki basim catladi catlayacakmis gibi bir agri var uzerimde.kesik kesik nefes aliyorum.nefes alip verirken cikardigim sese bile tahammulum yok.
Hic ama hic birseey istemiyorum...bugun
Sanki hayatimdan herkes birer birer kayip gidiyor .ya da ben mi sirtimi ceviriyorum onlara acaba?cabalamyi biraktigim andan itibaren hersey yeniden basladi.keske iyi bir baslangic olsaydi,sanki yine o dinmeyen sessiz vakitlerdi baslayan.neden icimden surekli aglamak geliyor anlamiyorum.tenime kimse dokunmasin cok aciyor,icimde.cok hassasim bugun.gozlerime baksan aglayacagim ,kafam yerden kalkmiyor.
Susma!lutfen...
                                             28.04.2004
                                             izmir
                                             16:41