Bu gün bir başka sessizlik var üzerimde. Hiç kimseyi değil sadece kendimi dinlemek istiyorum. Kimsenin dalga geçmeyeceğinden emin olarak kulaklarımı tırmalarcasına şarkı söylemek, hece kurallarını bilmek zorunda olmadığım şiirler yazmak ve okumak, anlayıp anlamadığımı düşünmeksizin kitap okumak, kimse karışmaksızın hayaller kurmak istiyorum. Gerçekte sınırlı olsa da kendime sınırsız bir özgürlük hakkı tanıyorum. En azından bugün kendimle baş başa kalmak istiyorum.

Oysa günlük hayatın sorun ve stresiyle kendimi nasıl da ihmal etmişim. Yemeğe, ütüye, çamaşıra, bulaşığa, sevdiklerime vakit ayırdığım gibi kendime neden vakit bulamıyor, kendimi dinlemek istemiyorum?

Düşünüyorum da galiba içimdeki benle yüzleşmekten korkuyorum. Oysa korkularımdan dolayı içimdeki ben’i çok ihmal etmişim. Bana kendimden başka kimsenin yardımcı olamayacağını bu ihmalimin bana verdiği zararlar sayesinde öğrendim.

Zihnimde kendi eğrilerimle doğrularımı mukayese ettim. Doğruluğuna inandığım düşüncelerimi alıp, yanlışlarımı eledim. Gün batımının eve çöken karanlığında, korkmadan kendimle yüzleşerek bazı kararlar aldım.

Artık kendime;
• yapabilir miyim? değil yapabilirim,
• olabilir mi? değil olabilir,
• gücüm yeter mi? değil güçlüyüm, kararlıyım.
diyerek, kendimi yüreklendireceğim. Böylece pek az insanın yapabildiği gibi sevdiğim işi yaparak başarılı ve mutlu olacağıma inanıyorum. Hatalarımdan ders alarak tekrar aynı hatalara düşmemek istiyorum. Kendimi umutsuzluğa değil, umudun bir damlasına inandırmak istiyorum. Karamsarlığımı içimde öylesine büyütmüşüm ki, bu karamsarlık umutlarımın üstüne gecenin korkutucu karanlığı gibi çökmüş. Artık karamsarlığı içimden söküp umudun bir damlasına yeni damlalar ekleyip içimde bembeyaz bir çığ gibi büyütmek istiyorum. Acılarımı unutmak değil onları da tadında yaşamak istiyorum, tıpkı mutluluğum, sevincim gibi. Kadere boyun eğmek değil hayatıma kendi isteğim ve amaçlarımla yön vermek, yaşantım için elimden geleni yapmak ve fakat sonucu kadere bırakmak istiyorum.

Acısıyla tatlısıyla bana kucak açan yarınlara, gülerek başlamak istiyorum. Meğer kendimden hiç de zor olmayan ve bir o kadar da güzel olan şeyler istiyormuşum.