Frédéric Chopin.. Hayranlığın ve ümitsizliğin, huzurun ve kederin bir arada olduğu bestelerinin sebebi olarak ülkesine duyduğu tarifi imkansız özlem gösterilir.. Bu bilginin doğruluğu tartışılır ancak tartışılmayacak birşey var ki o da insanda hissettirdiği duygular.. Saf keder ya da saf huzuru sağlayan yüzlerce beste var ama her an hissettiğimiz ve çözmeye çalışırken geçirdiğimiz zamana ömür dediğimiz o karmaşıklığı en güzel biçimde betimleyen bestelere sahip kişi şüphesiz Chopin'dir..   
Yağmur yağıyor şu anda.. Hava kapalı, puslu.. Çoğu insanın aksine çok severim böyle havaları.. Karanlığın ve yalnızlığın insanı düşünmeye; bazı şeyleri çözmeye çalışmaya ittiği gibi garip bir mantığa sahibim..   
Düşünüyorum.. İdealimdeki "ben"e ulaşmam için gerekenleri ve buna mukabil beni bundan uzaklaştırmış olan kararları.. Ne olursa olsun mantıkla hareket eden biriyim..Çoğu zaman kalbime taş basmam gereksede tutarlı ve çizgili bir yol izlemekte olduğumu görünce hayatımı daha anlamlı yaşadığıma dair bir yargıya varıyorum ki saçmalıktan öte birşey değil, bunun da farkındayım..   
Her insanın kalbinin yap-boz misâli parçalardan oluştuğunu ve bir bütün haline getirmek için uğraştığını düşünüyorum.. Ancak ne yaparsa yapsın her zaman bir parçası eksik kalıyor.. Kimi o parçayı Ahmet'de, Mehmet'de arıyor kimi Ayşe'de Fatma'da kimi de müzikte, yaptığı işte, kendini adadığı ilimde.. Her arayış insiyaki; içten gelen, engellenemez bir istek.. Arayışların sonundaki yanılsamalar, hüzünler, boş umutlar o ana kadar kurulan tüm yap-boz'u dağıtıyor! Bir süre boşvermiş, vazgeçmiş, yaralı bir vaziyette dolaştıktan sonra yine engellenemez bütünü tamamlama çabası ve o bütünü oluşturabilmenin imkansızlığı.. İnsanoğlunun bir lanetin esiriymiş gibi bu döngüyü hayatı boyunca yaşıyor.. Tüm bunların farkında olmanın tek değiştirdiği şey ise acının fazlalaşması! Yazabildiklerim hissettiklerimin yanında okyanusta bir damla kalıyor bunun sebebi yazamayacağımdan değil yazamadığımdan.. Elim titriyor, tek şey istiyorum.. Bir yap-bozum olsun, eksiksiz olsun; bir yap-bozum olsun hiç dağılmasın!