YAZMAK MUTLULUKTUR

Sözcüklerle oyun oynamayı seviyorum. Dil bilgisi kurallarına uymayı da sevmem.Bakın yine yanlış yaptım.Olsun yazıyorum ya. Önemli olan bu. Kargacı burgacık da olsa olsun.Bu benim yazım ya. Aslında yazmak güzel. Ama güzel,düzenli yazalım diye,hiç yazmıyoruz. Yazsak da bu bozuk oldu,bu çirkin oldu diye hemen bırakıyoruz yazmayı.

Bazen imreniyorum çok yazanlara.Amma da çok yazmışlar diyorum,Sonra merak ediyorum.Nasıl bu kadar çok yazıyorlar diye.Yazmanın anahtarı çok yazmaktır.Bu yazarlar da önceleri az yazıyorlarmış.Sonra yazmışlar,yazmışlar,yazmışlar… Akıllarına ne geliyorlarsa yazmışlar.Araştırıp yazmışlar,gözleyip yazmışlar,sorup yazmışlar.

Yazmak mutluluktur benim için.Mutlu oluyorum yazarken.Ne yazdığım önemli değil.Önemli olan yazarken içimdeki erinç(huzur) Şimdi yazıyorum ya öğrencilerimden biri saçma bir soru sordu.Sinirlendim,küplere bindim.Yazıyorum ya. Öfkem çabuk geçti.İşte yazmak bu. Mutluluk kaynağım.

Hep yazın diyorum öğrencilerime.Sınırsız bir özgürlük bu.Mutlu olursunuz.

(BİREYUS “Defterimden Notlar”)