MÝRASYEDÝLERÝN BABA-OÐUL SAVAÞI

Çinli talebeler Konfiçyus’a sormuþlar:
“Hocam, ülkenin baþýna geçseydiniz ilk iþ olarak ne yapardýnýz?” o da cevaben:
“Dili düzeltmekle baþlardým” demiþtir.

Moral Fm’de Meçhul Kaptan’ýn sunduðu Sessiz Gemi adlý þiir programýna bu hafta, bir dilbilimcisi olan ulusal radyolarda haber spikerliði yapan ve adýný andýðýmýz ayný radyoda, haberleri sunan deðerli büyüðümüz Sýrrý ER vardý. Tabi programýna ilk defa konuk alan Kaptan’ýn konusu da dil konusuydu haliyle. Ses üstadý olan Sýrrý Er oldukça önemli konulara
deðindi. Bakalým onlarý dinlerken aklýmýzda neler yer etmiþ.


“Mimar Sinan Süleymaniye Camisini inþa ettiðinde 120 bin kelime konuþulduðu anlatýlýr. Þimdi ise aþaðý yukarý 200-300 kelimeyle konuþuluyor.”

Yeni bir kitap çýkarmýþ olan Sýrrý beyin kitap konusu da Türkçe. Acaba neden Türkçe?

Radyo ve televizyonlarýn çoðalmasýyla birlikte dile sanki siyah beyazlý dönemlerde olduðu kadar önem vermemeye baþladýk. Yabancý dillerden gelen kelimeler adeta dilimizi istila etti?

Hamdullah Suphi Tanrýöver en büyük hitabetçilerimizden, Türkçe’ye hakim ve güzel konuþanlardan olan Milli Eðitim Eski Bakaný, Mehmet Akif’in de yakýn dostu. Bakan, hatýrasýnda kompartýmanda yolculuk esnasýnda sohbet ederken kendisini dikkatlice süzen bir kiþi gözüne iliþir. Ve bakar ki bu kiþi bir Fransýz ecnebisi. Hamdullah beye yaklaþýp der ki:
- “A be kuzum siz nece konuþuyorsunuz? Ben dil bilimleriyle uðraþýyorum fakat ömrümde bu kadar güzel, insanýn kulaðýna melodisi hoþ gelen bu dili ilk defa duyuyorum.” Hamdullah bey de:
- Türkçe konuþuyoruz. Deyince, ecnebi de:
- “Konuþmaya devam edin, ne kadar hoþ, dinleyeni mest ediyor” diye Türkçe’nin ne kadar kulaðý hoþ gelen bir yapýsý olduðunu söyler.

Sýrrý Bey’in kitabýnýn adý “Türkçe’nin Adý Var”.
Dünyada en çok konuþulan dil sýralamasýnda Türkçe beþinci sýrada.

Türkçe’mizi zenginleþtirmenin yolu küçük yaþta eðitimden geçer. Batýda anaokullarýndan itibaren bu eðitime baþlanýlýr. Bu konuda anne-babalara çok büyük vazifeler düþüyor.

Türkçe’yi onyedi bin kelimeyle konuþan Yahya Kemal:
-“Kelime hazineniz ne kadar çok ise zekanýz o nispettedir.” demiþtir.

Amerika’da yapýlan bir araþtýrmaya göre Amerikan çocuklarý 12 yaþýnda iken 6 bin kelime ile konuþuyormuþ.Amerika’da ders kitaplarý 97 bin küsür kelime ile hazýrlanýrken biz de ise 6,500 kelime. Bunlarýn da takriben %5ini ancak kullanýyoruz.
Ýletiþimi güçlü olan insanlar hayatýn her kesiminde baþarýlý olmuþlardýr.

Þeyh Þamil bir sözünde: “dilini kaybeden, vatanýný kaybeder, milletini kaybeder…… ve dinini kaybeder.”
Fatih Sultan Mehmet Ýstanbul’u fethetmek için Ýstanbul surlarýnýn önüne geldiðinde, kendisine gönderilen Bizans elçisinin bu sevdadan vazgeçmesinin gerektiðini söylemesi üzerine:
“Git imparatoruna söyle, benim düþündüklerimi hayal bile edemez”. Ve bir gece vakti daðdan gemileri haliçe indirir. Eðer Fatih 200-300 kelime ile konuþsaydý bunu baþarabilir miydi? Hayýr.

Daha bu minval üzere çok mevzulardan bahsetti Sýrrý bey. Bu deðerli çalýþmasýndan dolayý kendisine muvaffakiyetler diliyorum. Ama eksik bir þey vardý konuþmalarýnda: Risale-i Nur!

120 bin kelimeden 200-300 kelimeye düþüþümüz malum Dünya nezdindeki itibarýmýza da aksetmiþtir bu hal-i pür melalimiz. Bu itibarý tekrar kazanmamýzýn yegane çaresi bu hastalýðýmýza deva olacak çalýþmalarýn yapýlmasý iledir.

Þöyle bir etrafýmýza baktýðýmýzda, Osmanlý dil mirasýný en itinalý ve baþarýlý þekilde muhafaza eden, asrýmýzýn gözbebeði olan Risale-i Nur’dur . 100 binden ziyade kelime hazinesiyle bu eserlerden istifade eden zatlar unutulmaya ramak tutmuþ lisanýmýzý iyi bir surette istimal etmekle beraber, bu eserleri hayatlarýna program yapanlar, toplum asayiþini kontrol altýna almýþlardýr. Bu eserleri yazýp mütalaa edenler tabir-i caizse birer toplum mühendisi olmuþlardýr.

Hepimizi iyi biliyoruz ki dünyada kaybettiðimiz o eski itibarý kazanmanýn yegane çaresi Osmalýcayý yeniden diriltmektir! Ve bu vazifeyi tam manasýyla Risale-i Nur’larýn yaptýðý-yapacaðý da aþikardýr. Avamdan havasa kadar her kesimin istifade edebileceði bu eserler artýk okullarda da okutulmalý hatta anaokulundan baþlanýlmalýdýr . Bir zamanlar cumhuriyeti yýkýyor diye evlerde bile okutulmasý yasak olan bu eserlerin tam tersine ne kadar vatanperver, milletperver ve asayiþin muhafýzý olduðu artýk herkesin kabulü olmuþtur.

Artýk devlet olarak Osmanlýca’ya sahip çýkmamýzýn zamanýdýr. Çünkü bu eserler bizim kimliðimizin niþanesidir. Üç kýtada at koþturan Osmanlýnýn torunlarý olarak tekrar o parlak günlere kavuþabilmenin reçetesidir Risale-i Nur’lar. Yoksa Allah muhafaza yarýn mahþerde o þanlý ecdadýmýzýn:

-“Siz misiniz bizim mirasyedilerimiz ” diye suratýmýza tükürmemeleri içten bile deðil. Onlar yapmasa bile yakýn bir istikbalde evlatlarýmýzýn yapacaðý muhakkak. Ýnsan babasýnýn ya da dedesinin yüzüne tükürmesine içerlemez ama bunu ya evladý yaparsa! Eðer biz Osmanlýca’ya sahip evlatlarýmýz bunu çekinmeden yapacaklar. Týpký Bedir’deki baba-oðul savaþý gibi.