Bilim-kurgu… Neden uzaylıları kurmalı ve neden patates gözlü yaratıkları düşlemeliyim… Atılganın seyir defterine not, yıl 2005… Çocukluğum bilinmeyen yaratıklar tarafından kuşatılmış. Çarpışan arabalarım, atlıkarıncam, dönme dolabım hatta misketlerim bile çalınmış. Toprağa gömdüğümüz yeşil kabuklu cevizlerimiz bile kayıp. Ne kadar evimizin yerlisi olsa da uzay kılıklı karıncalardan yardım istedik. Bizim sitenin çocukları zaten birer kriz masası ekipmanı, değil miydi? “Evrenin askerleri”…
Hayalet avcıları edamızla merdivenleri doldurduk. Henüz kaptanımızı seçememiş olsak da kepçe kulaklı Volkanlımız ve Doktorumuz vardı. Diğer siteden ithal ettiğimiz çekik gözlü Mayamız da. Uzay gemimiz; lastiklerine varıncaya kadar çalınmış murattan kırma bir serçe. Sırrı hiç gidemeyecek olmasında. Biz ışınlamadığımız sürece.
Diğer çocukların aksine hayali arkadaşlarımız, olmadı. Karasinek, sivrisinek, karafatma, cılız kelebek… Hepsinin ayrı birer marifeti vardı. Bizler onlara sahip olduğumuz için, seçilmiştik… Karasinek; vızıldaması ile kulakları sağır edecek humatu yıldızının sesine sahip. Sivrisinek; en gelişmiş radarlardan bile gizlenme yeteneğine. Karafatma; görünmezlik meziyetine. Cılız kelebek de bizim dünya ile bağlantımızı sağlayacak, melek.
Geçen gece, hiç gidemeyecek uzay gemimize sırf moral olsun, diye otobandan geçen gelişmiş kara taşıtlarının sesini kaydetmeye, gittik. Bir, iki, üç, beş ve çok daha köpek ve kedi can çekişmekteydi bariyer kenarında. Yasal zehirlerle, zehirlenmiş. Atılganın seyir defterine not; Siz misiniz Allahın gazabından korkan soytarılar. Siz misiniz dünyayı istila eden eblehler, Siz misiniz vicdanı mühürlüler… Çağırın uzaylıları, memleketime kıyamet gelsin. Koyunla sırat geçilecek ise… Köpeğin abalısına vurun. Oynamıyorum!