Þöyle adam akýllý bir rüzgâr esse… Dolsa kanatlarým, süzülsem zifiri maviliklere. Özlemim sýrf karaya olsa. Býraksam yastýðýmýn altýna, kaçarken tüm çocuksu korkularýmý. Babam beni eskiciye vermese, kaybolduðumda çingeneler götürmese beni çadýrlarýna, uyumazsam gelmese öcüler. Uçsam!
Þöyle yarým akýllý bir rüzgâr esse… Yarýn hasta olsam, bayram olsa veya kar yaðsa, kedim kaçsa ne bileyim yýldýz kaysa veya ihtilal olsa, gitmesem okula kanatlarýma rüzgâr dolsa… Uçsam!
Þöyle efendisinden bir rüzgâr esse… Uçurtmam tellere dolanmadan, taklalar atmadan, ip elimi kesmeden, uçsak. Ýki renkten ibaret kuyruklarýmýz, karýþsak göçmen kuþlara. Uçsam! Güneþe deðse tenim, Ýstanbul ýþýldasa aþaðýdan, Taksim’ e kar yaðsa... Ben iki martýyý takýp koluma, kanatlarýmda rüzgâr… Soðuk kýþ gecelerinde yaðmur olmak istemiyorum. Sabredemiyorum. Islanýyor, uçamýyorum.
Þöyle adam akýllý, hafif utangaç bir rüzgâr esse. Yanaklarýmýn kýzarýklýðýnýn sebebi o, olsa. Seninle alakasýz… Saçlarýndan ve gözlerinden habersiz. Senle alakalý deðil, uzaktan hissetmeyi çok seviyorum. Hiç sana yazmadým ki, senin yokluðunaydý tüm yazdýklarým. Var olduðunda sen, ben sevgimi yokluða haykýrabildim. Seninleyken, uçamýyorum.
Þöyle masalsý bir rüzgâr esse yeniden. Bakkal topumu patlatsa, sen otursan sýramda, kýþý sevsem ve seni de seviyorum, diye haykýrsam. Muhtemelen adý bilindik tüm çiçekler açmýþ, olacak 1 Mayýs sabahýnda ve ben yine yürüyor olacaktým. Þöyle serseri, katil bir mermi kaybetmemiþ olsaydý yolunu sen de yaþýyor olacaktýn. Ben; hem abi hem de kardeþ olmayacak, annem aðlamayacak ve ben uçmak istemeyecektim…
Þöyle yaþatan bir rüzgâr esse, diyorum. Lütfen!

nida.