BİR BAKMIŞIZ SEVDAMIZIN ŞAKALARINA AKLAR DÜŞMÜŞ…
     SONHABAR AŞKLARINA YEL VURMUŞ…

Sonbahar sevdalarıydı hüzün kokan ben sonbaharda aşık oluyordum. Sonbaharı çok seviyordum sonbaharda aşık olmayı daha çok seviyordum. Her gece beni bulman için rüyalarının gizemine saklanıyordum. Oysa sen apaçık hep tam karşımda duruyordun. Seni görünce nefes almak zorlaşırdı kalbim kafesinde çırpınan bir kuş gibi pırpırdı. Sana uçmak isterdi onun yeri senin ellerindi ama gelemiyordu. Ben bedenim için aşkımdan vazgeçmek zorunda kalıyordum. Mesafeler olmasa zaman olmasa sen bende vardın bense gözlerinde
kaybolmalıydım. Sen ve ben diye bir şey yoktu belki bir ruhun parçalanıp dünyaya gelmiş halleriydik.
Sonbahar geçti çetin kışlar geldi peşinden. Devrildik durmadan savrulduk diyar diyar. Sana tutsak olmuş gözlerim. Kaybolmuşum AŞK uğruna yollarda toz oldum kum oldum kül oldum. Sen HEP OL diye ben YOK OLdum.
Zaman diyordun ya her şeye çare diye. Çareydi her şeye aşka bile. Sen haklıydın en güzel aşk bitendi en güzel sevgili bırakıp giden. Unutmuştun ya gözlerimi ne anlamı var sözlerimin. Sonbahar aşklarına yel vurdu çiçeğim nasıl dayansın buna yüreğim. Bir de bakmışsın sevdamızın şakaklarına aklar düşmüş üzülme kimsesizliğim üzülme sensizliğim.
Kasvetliydi hava biliyordum patlayacaktı birazdan ama o da sabırla yılmamı bekliyordu. Ben beklemekten vazgeçtiğimde birden boşalacaktı anlıyordum. O sabırla ben sabırla bekliyorduk. Daha sabahın erken saatiydi ama işte öyle karanlıktı ki gök sanırsın dönüş vakti. Bu an gelince döneceğim sanıyordun. Bu yüzden ya hep bu havalarda karşıma çıkıyordu. Sert esiyordu rüzgar. Yalpalamadan düz gidemiyordum düşmeden kalkamadığım gibi. Yalnızdım üşüyordum korkuyordum o da biliyordu savunmasız bulmayı bekliyordu.