Sevgi paylaþýlýr diye bana hiç kimse söylemedi, öðretmedi de; sevginin paylaþým olduðu doðruydu. Ancak paylaþýlan hep ben oldum.Son atar damarýma , daha ilerisi ayaðýmdaki dona kadar, artýklarýma kadar, baþtan aþaðý.

Ben kayýp ettiklerimde buldum sevgiyi ve kinimi de gidenlerde biriktirdim.Ayný anda çoðaldým; bir yaným sevgi, bir yaným kin.Ben feragat ettim herþeyimden, mahkemeye baþ vurdum, boþadým duygularýmý. Berat edip çýktýktan sonra sanýk sandalyesinden, çýrýlçýplaktým.

Þu an kendi giysilerimle yani bir et bir kemikle geziyorum.Benim gibi gezenler de gördüm. Paylaþacak bir þeyim yoktu ki.Ýlk dokunmanýn tadý geldi, beþ duyu organým hislerimi hissettirdi.Bak bu halde bile paylaþmanýn zevki geldi.Neden mi? Çünkü her þeyi tüm çýplaklýðýyla yaþýyorduk.Yalanlarý saklayacak bir cep yok, yüzüme takacak bir maske yok.

Ben herþeyimi boþadým, “ eskisi gibi” kelimesi de gitti, “keþke” de.Yeni doðmuþ bir bebek ama yaþý yirmi dört; ama bu çok zor,yani, akýllý deli olmak.Kanýný donduracak vakalara soðuk kanlý yaklaþmak .Yaptýðým veya yapacaðým cümle düþüklüðünü de hoþ görün, çünkü ameliyat masasýndan yeni kalktým.Duygu kemotorosi, durum vahim dediler.Baþ ucumda aðlayaným bile olmadý, yakalandýðým hastalýðýmý söyleyecek bir yakýným bile olmadý Allah’ýmýn dýþýnda. Ve yine onun izniyle tökezleyen duygularýmý fizyoterapiye aldým.

Düþerken, mutlaka elimi tutacak birisini umut edemedim.”Haniymiþ benim oðlum, bak ilk adýmý attý.”..... Ama “anne” yerine aðzýmdan çýkan ilk kelime HAYAT oldu.Mim dur bakalým oðluþum.Vucüdumdaki uzuvlarla tek tek istiþare ettim.Yeniden varmýsýnýz kurduðumuz ilk cümleye karþý iradeli olmaya?

Albatros sahilinde karaya vuran karayazým ayný isimde farklý fizikte Kocatepe Camisinde ellerimi semaya, yüreðimi sevdaya süren yar!Ben mi, siz mi aðýr geldik birbirmize.Bir düþünür “Antika eþyaya, demirciler çarþýsýnda aðýrlýðýnca deðer verirler ama antikacýnýn yanýnda paha biçilmez bir deðeri vardýr,” demiþ. Yoksa ben bu ikilem labirentinde mi süre geldim buraya kadar, bunu da bilmiyorum. Ama þu an hiç birþeyim yok ki. Kurunun yanýnda yaþ da yandý, çünkü duygu mahkemesi herþeyimle boþadý beni ve belimde kýrmýzý bir kurdele ile hayata sundu.