Ben, terkedilecek biri deðilim
Yüreðimin kapýlarý sonuna kadar açýkken,
Ve hiç düþünmeden sana uzatmýþken kalbimi,
Býrakýp gidemezsin beni.
Ben, terkidelecek biri deðilim, gitme kartanem
Geceler kör, geceler saðýr, geceler dilsiz...
Bir ben beklerim geri dönüþünü,
Bir de bu kent.
Bir ben uykusuzum þu lanet gecelerde,
Bir de sefil kaldýrýmlar.
Ben senin aþkýnla sarsýlmýþken,
Kaldýrýmlar,
Bir baþýna kalýþýna isyan eder...
Oysa sevmek bazen yalnýz kalmaktýr,
Bazen de sevdiði için gitmek...
Ama bilemem sevda ayrýlýða nice dayanýr.
Bakarsýn, birgün aþk dikilir karþýna
Hesap sorar ölümüne, beklentisizce...
Ben, terkedilecek biri deðilim, biliyorsun iþte
Nereye gider bu haykýrýþlar?
Nerede baþlayýp, nerede son bulur?
Gidiþin, tutsak ediþinken,
Bir baþka derdi çekemem doðrusu
Zaten deli gömleði gibi yapýþmýþ yakama hayat
Biter mi ki hýçkýrýklar?
Sen bana ne kadar uzaksýn?
Ya da ben sana ne kadar yakýn!
Hakikaten, aþkýn menzili nereye kadar?
Ama dur! Ben biliyorum.
Aþkýn menzili...
Aþkýn menzili mezara kadarmýþ.
Beni, o sefil kaldýrýmlara gömün.
Beni, o sefil kaldýrýmlara...