Aklım sende



çok oldu taramayalı aynanın saçlarını
yol aşılmaz dağlardan
su söndürülmez volkanlardan geçti


bazen kendimden vazgeçtim
bazen de her şeyden mevsim mevsim
dönüp ardıma bakmadan

yar yer yar beni yer yer yarılarak yokluklarında
her hevesim kendi nefesini boğdu kendi gırtlağında
düşlerimle içine düştüğüm her gecenin sensiz kollarında

aklım bende olmaktan ziyade
sendeydi haberin olmasa da
her umudum sende doğmuştu
dünyamın ilk şafağıyla beraber

sen bir peri gibi uyuyordun hep
ben nöbetlerdeyken
gecemin üstünde ki büyük yıldızın üstünde
kulağında
bana karşı söylenmiş bütün sözler küpeydi
Ama kulağının içinde
sana dediklerim ve henüz demediklerim
bütün tahminlerini tutup büyütürken
kendi ateşini yaktı her şeye karşı

her şeyin sırası sendeydi

bana gelmek için attığın her adımda
Bütün yollar sellere kapılmış sefil köprüler gibi
çürük dişler ve düşler gibi düşüyordu peş peşe
yakamadığın ateşte

bütün üşümeler kuş gibi konunca saçlarımıza
aynalarımız ya çalınmış ya kırılmıştı güpegündüz
yaşayabilmek tek sevinçti kollarımıza alamadığımız
yıllar yollarını boranlar kollarımızı alıp giderken

Eros’un ereksiyonu Ares’in okları
Apollon’un lirli şarkıları artık bir Posedion kasırgası
Zeus’u kurban etme ani gelmiş sanki
Era’nın ve Atena’nın gözleri önünde bu gece yarısı

gir güzelim gir koynuma Bu hayat hiçbir tapınak istemez

Yaşar Doğan / Lolan /20/01/06