İLK'E DAİR

Kır saçlı duygulara yenik düşen yorgun bir avcı hüznünde sesleniyorum gecenin alacakaranlığına,acımasız olmamıştı ve sızlatmamıştı beni hiç bu kadar sensizlik. “gün geçer ömür neylersin” tadında bir öfke tadıyor her şey ve sen ve ...

Ne kadar da deliymiş soğuk kış geceleri oysa benim akıllı mavi düşlerim vardı. Ölüleri hiçbir zaman maviye boyamadım. Değiştirmedim hiçbir zaman seni, alfabenin en güzel harflerine. Bağladım bütün ülkeleri,saçlarının bir teline. İlacım oldun benim, kuşluk vakitlerinde aldığım...

Kara tren vagonlarına,kaderimle beraber yazardım saf ve pembe hislerimi. Bakakalırdım seni benden götüren uzun yollara,annene,babana,memleketine,her şeyine ama her şeyine. Umurumda olmazdı işte o zaman karın nasıl yağdığı ...

Gözbebeğime saklardım serçe tadındaki yüreğimi,işte o zaman bir güvercinin gözyaşı sadesinde,yüreğime yenilir göğsümde iliklenen hıçkırıklarımla,seni anlatır ,seni dinler ve bir bağbozumu hikayesiyle sana ağlardım. Koparılan bir gül dalı tadında idi gözyaşım,leş yiyen bir akbaba cesaretinde idi ellerim...

Kadınlar,kızlar,erkekler ve çocuklar geçiyor iki esmer köprünün önünden,çocuk ölülerini topluyorum ve ben hep siyahların matemindeyim...

Her zafer sonlarına seni adıyorum yağmur yüreklim,sana kırmızılar besledim,seni benden ayıran beyazlara inat. Saflık dedim,temizlik dedim,bastım seni bağrıma ama sen başkasının oldun. Kendi görmüş olduğum rüyalarımda yalnız kaldım anlıyor musun, titredim,öksürdüm,üşüdüm ve beni uyandıran olmadı o rüyamdan. Gülüşlerin iz düşümünde kaldım sadece,sıcak temmuz gecelerini hayal ettim oysa neler neler yapacaktım,neler neler verecektim sana. Var yere ağladım,yok yere değil,çünkü öğle öğrendim var olana ancak var la gidildiğini...

Derin bir karasızlığın şifrelerine yenildim. Boynumu büktüm turuncu renkli etamin ruhlu bir deliğin içinde bocaladım. Hislerimin resmini,göz yaşlarım elimden aldı. Dudaklarıma verdi bir sessizlik özetinde. Solgun yüzüme dayadım,hasretle öptüm sen kokan resimleri(ni). Geceye söz verdim gözlerin geldi aklıma vazgeçtim,yumruğumu sıkmadan vurdum dar koridorlara. Ötmemiş bir bülbülün bekaretindeyim artık sesler hoş gelmiyor özlemle doldum avuç içinin ıslaklığına...

Lekesizce,mertçe,delice sevdim ve inanmaya başladım artık demir çarıkların asaletine, ondörtlü tutukluğunda kaldım,madalya tadında hatırlanmakta olsa kendi zindanıma çekileceğim,kendi gözlerimde. Artık yasak bir meyve kokuyor duygularım,cennetten kovulan bir hüzün dinletisi var kulaklarımda,mümkün mü acaba kendimi sana eklemem,virgüllerin intikamı hiç bitmeyecek,uzun trajik cümlelerde...

Yol uzun söz kısa,nakarat kısmını heceleyerek söyleyen sağır bir ressam gürültüsündeyim artık,bir bir dilenci tadındayım içim yanıyor ve ben üşümeye devam ediyorum. Hayaller o kadar sıcaktı ki,belki de hep masal dinlemek anlamsız iftar saatlerinde, isimlere takılmak, akla gelmemek gökyüzünün tadı, Nereden ve nasıl başladığı anlaşılmayan soğuk bir kış gecesi rüyasının izmaritine sıkışan bir duygu, sahur zamanlarına gizlenen bir ömür. Yılların acımasızlığı nasıl da almıştı her şeyi , üzülmek çoğu zaman yetmiyor, sevinmekte öyle...

Kırışık silahlara verildi özüm,kabzamda ismin,namlumda sen oldun, sallandım, yenildim,düştü duygularım gözlerimden,yanık anonim bir türkü tadındayım artık, seni sevmenin cezasını kendime ödeteceğim... :(

Hakan Kırbaş