“Ege’nin incisidir İzmir. Namı bir başka bilinir. Ünlüdür saat kulesiyle, kadınlarıyla, kordonuyla, kordondaki balkonlu evleriyle.”

    Kimdir İzmirli?

    Yaşamayı seven ve bunu en güzel biçimde yapabilen içten, sıcakkanlı, muhabbet seven, kesinlikle farklı, ılıman iklimin rahat insanlarıdır.

    Günün ışımaya başladığı vakitlerde İzmir kızıl ibibikli horozla değil, sokaktan geçen sıcak gevreklerini başında taşıyan gevrekçi çocuklarının günün geri kalanının temin etme çabalarıyla uyanır İzmirli. Gevreğini alır. Çayını demler. İnce belli bardakta çayını yudumlayan imbattan esen rüzgârın yüzünü yalamasıyla güne başlar İzmirli.

    Evin erkeğini işe yollar. Evini toplar. Yeni yıkanmış daha su birikintilerinin üzerinde gezdirirken ayaklarını kendinden emin tavrıyla çağırır komşularını balkondaki beş çayına. Kıkırdarlarken anlaşılır başka bir kadının hafifmeşrepliği dedikodusunun yapıldığı ve her bir kıkırdamanın ardından gelir yüksek bir kahkaha İzmirli kadınlardan.

    O güzel günbatımından sonra kurulur akşam sofrası balkondaki masaya. Rakısız olur mu hiç. İçmeyi bilir. Erken yaşta öğrenir İzmirli. Zeytinyağı eksik olmaz hiç yemeklerden, salatalardan, mezelerden… O koyu mavi renk bırakınca yerini kuzguniye anlarsın gelmiştir yatma vakti. Deniz kokan sokaklardan ayrılır balkon kapısını kapayınca İzmirli.