Düþtüm iþte en nihayetinde
Düþtü evet yýldýzlar kimi zaman
Ve hatta krallar tahttan
Acýtmaz sanmýþtým halbu ki
Sinirlerim iletirmiþ, acý
Dilimde bir yalan yanlýþ mýrýltý
Ne olacak diye sordum
Korkulu çocuklarýnkinden farksýz
Merakým da sönmeye mahkumdur
Buralarý oldukça katý, hayat
Sandýðýmdan daha sertmiþ
Ne bilsinler ki nasýldýr
Kalmamýþlar hiç kör kuyularda
Akrepler eþlikçileri iken
Hissetmemiþler kürdan artýðý gibi
Peki ben, bunca çabaya raðmen
Neden, neden, neden
Nasýl olur da batarým bunca
Hayallerle bütünleþmiþken
Doðru yol yok ve hatta
Yollarýn tümü kapalý
Burdayým, buralarý çok sakýncalý
Yüksek köprüleri, kalabalýk trafiði
Umarsýz insanlarý, yok olmuþ ruhlarý
Düþtüm ben nihayetimmiþ düþmek
Asýlý kalmak beyaz bulutlara
Sürmezmiþ sonuna kadar