Yine uyku geldi kuruldu göz kapaklarıma. Birazdan bir düşe düşeceğim; içinde sen olmayan bir düşe… Nedendir bilmem; hiç uğramadın düşlerime. Oysa hep aralıktı kapım sana. Uyumadan önce küçük haplarımla birlikte senli cümlelerimi de yutmuştum. Çoktan karışmış olmalıydın düşlerimin kanına. Karışmadın…
Zaten hiç karışmadın yaşamıma. Uzaktan baktın uzun uzun…”herhangi” olmayı seçtin, “özel” olmak yerine.
Bense uzun uzun gözlerine baktım.
Aynı bekleyiş bir ömrü geçince, topladım pılımı pırtımı, cümlemi, imgemi, aklımı, duygumu…
Bir başka masala kaçtım.