Bir yakışıklı vardı
Benim için yaşayan
Kalbimin köşesindeki güvercindi bu
Bembeyazdı tüyleri
Boncuk, boncuk bakardı
Baktığında yüreğini ısıtırdı insanın
Utangaçtı,
Utandığında pembeleşirdi yanakları
Tek korkusu bensiz kalmaktı

Bir gün geldi
O gün veda vaktiydi
Çok korkuyordu
Son kez baktı gözlerime
Belki son kez yüreğimi ısıttı.
Son kez tuttu ellerimi.
Son kez gülümsedi,
Kalbimdeki güvercinin uçma vakti gelmişti,
Avucumun içi boşalacaktı artık
Hiç doldurulmayacaktı bu boşluk
Vee....
Avucumun içi boş kaldı
Sonsuz bir boşluk
Bir şeyler eksildi benliğimden
O bakışlar yoktu artık,
Yoktu pembeleşen yüz,
Neredeydi?
Rahat mıydı?
Yüzü hala gülüyor muydu?
Gökyüzündeydi o.
Beni bekliyordu.
Şimdi avuçlar da yok oldu
Bu sonsuz bir yok oluş
Sonsuz bir buluşmaydı....