Yine yağmurlu bir sonbahar akşamıydı ...
O gündü işte felaketim ...
Benden kopmuştun, bir şeyler çekip almıştı seni benden ...
Ne olmuştu yine, ne vardı, ne oluyordu bize böyle ...
Neredeydi verdiğimiz sözler birbirimize, kolay mıydı ayrılmak öyle ...
Yine o lanet olası hüzün gelip çalmıştı kapımı ...
Kendimi yollara vurdum yine ,
Yağmur yağıyordu bana inat, ama,
Yağmur bile yetişemiyordu gözlerimin hızına ...
Neden hep böyle hayat?
Neden hep düşman sevenlere ...
İçimden bağırıp çağırmak ,
Herkese, her şeye sövmek geliyordu ...
Aşığım işte, seviyorum seni ama ...
Artık kimsenin, hiçbir şeyin önemi yok gözümde ...
Beni sensiz bıraktın, bunun ne demek olduğunu bir bilsen ...
Beni nasıl enkazının altında bıraktığını ...
Nasıl öldüğümü görsen her gün...
Güneşimi kaybettim ben,
Yaşayabilir miyim artık sence...
Senle doğdum ben yeniden...
Seninle güzeldi hayat, yaşamak...
Birden bire hayatıma girip her şeyim olmuştun...
Güneş gibi doğmuştun kararan umutlarımın yosun tutmuş yüzüne...
Ama artık yoksun dünyamda...
Bunun ne demek olduğunu bir anlayabilsen...
Sensiz hayatın anlamı kalmadı artık...
Sebebim oldun yaşamam için,
Yine sebebim olacaksın, ama ölümüme...
Ben seni sonsuz sevdim...
Ama sen bunu hiç hak etmedin...
ELVEDA...